Drawing ( Story )

Isang araw, nung kasama ko si Xylan sa kwarto nila sa may servant's quarter, dumating ang papa nya na lasing na lasing. Natalo nanaman ata ito sa sugal at si Xylan ang pinagbutungan ng galit nya.

"Diana! Umuwi ka na! Baka hinahanap ka na sa inyo!" Sa sinabing ito ni Tito Roman, natakot agad ako at lumabas ako ng kwarto. I had a bad feeling about it so I stayed outside Xylan's room.


"Ikaw talagang bata ka! Ano nanaman ba itong kalat na ito? Palamunin ka na nga dito, nagkakalat ka pa! Kaya ako minamalas!"

PAK!

Maya-maya narinig ko na lang ang mga kalabog sa kwarto ni Xylan, I had a feeling that Tito Roman was hurting Xylan so I went out to search for Ate Xyrene..

Tamang tama, pagdating ko sa sala, kararating lang ni Ate Xyrene galing eskwelahan.

"Ate! Ate!" Napaiyak na ako sa takot.

"Bakit? Anong problema?"

"Si Xylan.."

"Ano? Anong nangyari sa kanya?" Mukhang nakutuban na ni Ate Xyrene kung ano ang nangyayari nung mga oras na yun.

"Sinasaktan ata sya ni Tito Roman! Puntahan mo sya sa kwarto!"

Kumaripas agad ng takbo si Ate Xyrene papunta sa servant's quarter at sinundan ko sya. Nakalock ang pintuan sa kwarto ni Xylan kaya't hindi makapasok si Ate Xyrene.

"Hoy! Roman! Buksan mo yung pintuan!"

Ang tanging naririnig lang namin ay mga iyak ni Xylan at sigaw ni Tito Roman. Sobrang furious na si Ate Xyrene nung mga oras na yun at pinagsusuntok nya na yung pintuan. Sa sobrang lakas ng impact ng suntok ni Ate Xyrene sa pintuan, makikitang natatanggal na yung tornilyo sa hinges nung door.

At..

BLAG!

Sinipa ng malakas ni Ate Xyrene ang pintuan, at sa wakas bumigay na ito. Nakita namin na duguan ang buong mukha ni Xylan. At lahat ng sketchpad nya punit-punit na at nakakalat sa sahig.

Nandilim na ata ang paningin ni Ate Xyrene nung mga oras na yun.

"BAKIT MO GINAWA YUN?!"

PAK!

Naghighkick si Xyrene sa ulo ni Tito Roman. Nagulat talaga ako sa pinakita nyang yun. Bumagsak si Tito Roman at saka pinaulanan ng suntok ni Ate Xyrene. Hindi talaga sya tumigil kahit anong pakiusap ni Tito Roman, hanggang sa,

"Ate! Tama na! Tama na!"

Tumigil si Ate Xyrene at nakahanap ng pagkakataon si Tito Roman na tumakas. Tumakbo sya palabas ng kwarto na bugbog sarado ang mukha.

"Bakit mo ako pinigilan? Alam mo bang muntik ka ng patayin ng loko na yun?"

"Tama naman sya Ate...Palamunin lang ako dito.. Ito ang nararapat sa isang bastardo na tulad ko. Ikaw talaga ang lehitimong anak ni Papa. Hindi mo na dapat ako pinagtanggol dahil hindi naman talaga tayo magkapatid sa ina..Magkaiba tayo ng-"

PAK!

Sinampal ni Ate Xyrene si Xylan at saka niyakap ito ng mahigpit.

"Sya ba nagsabi sayo nyan? Wag ka maniwala sa kanya, anak tayo ni Papa. Bahagi ka ng pamilya kaya't hindi ka dapat sinasaktan ng ganyan. At wag mong sabihin na hindi tayo magkapatid! Kahit na magkaiba tayo ng nanay, sobra pa sa kapatid ang turing ko sayo. Kaya wag ka magsalita ng ganyan.."

"Sorry Ate...Sorry.."

"At isa pa..Kailangan matuto kang lumaban..Hindi habangbuhay na andito ako sa tabi mo. Mawawala rin ako..Kung sakaling mangyari yun, wag kang pumayag na apak-apakan ka ng ibang tao..Maging malakas ka..Hindi lang para sa akin kundi para sa sarili mo...At higit sa lahat..Para sa mga taong minamahal mo.."

Dahil sa insidenteng yun, hindi na muling sinaktan ni Tito Roman si Xylan. Makalipas ang ilang buwan, umuwi si Tita Xandra para sa debut ni Ate Xyrene. Lahat ay handang handa para sa event na yun. Graduating student na si Xylan nun. Noong araw bago ang debut, andun kami sa labas ng bahay. Nakaupo si Ate Xyrene sa isang upuan habang ginuguhit sya ni Xylan. Balak kasi namin ni Xylan na ipaframe ang sketch na yun at ireregalo kay Ate Xyrene sa debut nya. Kahit bata pa noon si Xylan, sobrang galing nya na sa pagguhit. Lalo na ng mga mukha ng tao.. Sabi nya sa akin, yun daw ang outlet nya kapag nalulungkot sya.

Malakas ang hangin noong mga oras na yun. Biglang linipad ang papel na pinaguguhitan ni Xylan at lumipad ito patungo sa kalsada.

Ang hindi alam ni Xylan, may kotseng mabilis ang takbo na papalapit sa kanya.

"Xylan!!!!"

Tumakbo si Ate Xyrene patungo kay Xylan at tinulak ito palayo.

That was the last time that I saw Ate Xyrene, alive...

Tapos na pala ako ayusan ni Diana nung natapos na rin ang kwento nya.

"Dahil sa pangyayaring yun, tuluyan ng inalila nila Tito ROman si Xylan. Wala naman magawa ang Tita Xandra nya dahil nagtratrabaho ito sa ibang bansa. Pag pinapadalhan sya ng allowance ng tita nya, kinukuha ito ni Tito Roman. Kaya nagtatrabaho sya para may makain. Kung mapapansin mo, lagi syang tulog sa klase dahil sa gabi-gabi nyang pagtatrabaho kung saan-saan. Buti nga at scholar sya sa CSDA kung hindi, baka di na sya nagaaral ngayon. Pati nga pagtira nya kila Tito Roman, pinagtatrabahuhan nya pa. I tried to help him before, pero ayaw nya naman tanggapin ang tulong na inooffer ko."

Ngayon alam ko na kung bakit ganun ang kilos at ugali ni Xylan. Dahil pala ito sa mapait nyang nakalipas. Medyo naawa ako sa kanya pero hindi ako nahabag sa pagpapaalila nya dun sa Roman na yun. Hindi ba't matapang sya? Bakit nagpapaapi sya mga kumag na yun?

"Teka, ang pagkakakilala ko kay Xylan, palaban sya. Pero bakit ganun? Bakit pinapabayaan nya na ganun ang trato sa kanya ng pamilya nya?"

"It's because..." Huminto sya ng saglit at.. "He thinks that he deserves to be treated that way.."

"Ha? Hindi ata kita maintindihan.."

"Sinisisi nya ang sarili nya sa pagkamatay ng Ate nya. Nararapat lang daw sa kanya yun dahil sya ang may kasalanan kung bakit namatay ang ate nya at sa pagiging isang illegitimate child nya."

Napatingin si Diana sa gown ko, at tinignan ito ng mabuti.

"Sa Ate ni Xylan ito ah.. Pinahiram nya sayo ito?"

Kaya pala, sa Ate nya pala yun. Kaya pala sabi nya, hiram lang daw yun.

"Oo..Mapilit kasi..Wala rin naman akong masusuot kaya tinanggap ko na.."

"You know? I think that what Xylan feels for you is more than a feeling meant for a bestfriend.."

Bumilis nanaman ang tibok ng puso ko..

"Ha? Anong ibig mong sabihin?"

"I think that he sees you as his...."

Tatapusin na sana ni Diana ang sasabihin nya ng may pumasok sa kwarto na bading na may hawak na gown.

"Oh My God Diana! Debut mo ba ngayon? Hindi ka pa nakaayos! Bruhang ito! At sino yang babaeng yan? Naku, kung sino-sino ang pinapapasok mo dito!"

"Denise, dun ka na sa bathroom ko magpalit ng damit okay?" Tinulak ako ni Diana papasok sa bathroom nya.

Nakakahiya naman kay Diana, ako pa inuna nyang ayusan kaysa sa sarili nya. Nagpalit na ako ng damit. Habang nagpapalit ako ng damit, hindi ko maialis sa isip ko ang kwento ni Diana tungkol sa nakalipas ni Xylan.

Sinuot ko na yung sandals na bigay ni Brix at lumabas na ako ng bathroom. Aba, paglabas ko, wala na sila!

Lumabas ako ng kwarto ni Diana. Grabe, paano ako makakalabas ng bahay na ito? Ang laki-laki pa naman nito! Bumaba ako ng hagdan at napansin kong konti na lang ang nagkakagulong staff at maids dun. Maya-maya nakalabas na rin ako sa malaking bahay nya.

Binasa ko yung invitation. Malapit lang daw dito yung hotel. Wala naman akong matanaw na hotel dito! Naglakad-lakad ako hanggang sa sumakit na ang paa ko. Nakahighheels ba naman ako tapos ang haba pa ng gown ko! Saan ba yung bwiset na hotel na yun! Wala na akong pamasahe para sumakay papunta dun!

Nagulat ako ng may sumabay sa aking kotse. Mukhang pamilyar sa akin yung kotse kaso hindi ko ito masyado makita dahil sa madilim na.

Bumukas yung bintana ng kotse.

"Excuse me Miss, naliligaw ka ba? Do you need our help?" Teka, parang kilala ko itong boses na ito ah..

"Wow! Ang ganda nung babae!"

"Maganda? Saan? Saan?"

SILA KUYA ITO AH! Sinabi ko na nga ba't parang kilala ko ang approach nila sa babae.

"Kuya Dave! Ako ito! Si Denise! Ano ba naman kayo!"

"Denise? Ikaw nga ba yan?" Lumabas si Kuya Dave mula sa kotse.

"Aba! Ikaw nga!" Dumungaw sa bintana si Kuya Dave at Kuya Dexter.

"Para kayong mga tanga! Nagayos lang ng konti, hindi nyo na nakilala!"

"Naks naman! Our brother is finally a SISTER!" Nagtawanan sila Kuya Dexter at Kuya Denver.

PAK! PAK! Binatukan ko nga yung dalawa. Mga lokong ito. Mangaasar pa.

"Puro kayo kalokohan, pumasok ka na ng kotse Denise." Pinagbuksan ako ni Kuya Dave ng pinto ng kotse.

Nung umaandar na kami, nagsimula na kami magkwentuhan ng tungkol sa kung ano-ano.

"Bakit iniwan ka ni Diana? Hindi ba kayo sabay na pupunta sa hotel?"

"Hindi pa kasi sya naayusan. Nawala na lang sya bigla sa kwarto nya."

"Pero di nga Denise, You look wonderful tonight."

"Kanta yun diba?"

Tinignan ko ng masama sila Kuya Dexter at Kuya Denver, alam kong may kasunod na pangaasar yun.

"Ito naman, minsan na nga lang kami magseryoso ayaw mo pang maniwala!"

"Magseseryoso lang kasi kayo, hindi pa kapani-paniwala."

Habang nagkwekwentuhan, hindi namin napansin na nasa Buenavista Hotel na pala kami. Grabe, akalain mo yun, may sariling hotel ang pamilya nya. Grabe ha.

May malaki pang banner sa entrance hall. 'Happy 18th Birthday Diana Lyn Buenavista'

Pagpasok namin ng Dining Hall, wala pang isang iglap, nawala na agad sila Kuya!

"Kuya! Hintay!" Tumakbo ako para habulin sila ng may mabangga ako ng di ko sinasadya.

"What the...Watch where you're going!" Lumingon yung babaeng nabangga ko,

SI MELANIE?! Ang babae na syang dahilan kung bakit ako nakick out sa St. Anne's! As usual, kasama ang mga alagad nya!

"Well, look who's here.. The troublemaker!" Inirapan ako ni Camilla.

"I can't believe that Diana invited someone like you here!" Tinaasan naman ako ng kilay ni Krissy.

"And she's wearing pink like us! The nerve!" Humirit nanaman si Melanie.

"Bakit? Kayo lang ba may karapatan magsuot ng color pink dito?"

"Oh My God! She's mad na..Baka mapadala nanaman tayo sa ospital nyan!" Nagtago sila Krissy at Camilla sa likod ni Melanie. Aangas angas tapos duwag din pala.

"Duh...You guys are afraid of this girl?"

"Aba...Mukhang di ka pa nadadala ah..Gusto mo ulit ng sakit ng katawan?"

"Nanghahamon ka ba?"

May pumagitna sa amin na lalake.

"Melanie! Nangugulo ka nanaman ha! Naku Miss, pasensya ka na sa kapatid ko ha!"

BRIX?!

SI BRIX AT MELANIE MAGKAPATID?!

"DENISE?! IKAW BA YAN?!" What the? Pati ba naman ikaw Brix, hindi ako nakilala?

"What? You know this bi-"

"Sige, subukan mong ituloy yang sasabihin mo at baka makalimutan kong kapatid kita!"

"Tss. So mas kinakampihan mo sya kaysa sa akin? Alam mo bang sya ang sumira sa maganda kong mukha kaya sya nakickout sa St. Anne's?"

Aba, nagsumbong pa sa Kuya huh?

"Serves you right. Nakahanap ka din ng katapat mo."

"Ganun? No wonder, pareho kayong troublemakers kaya kayo nagkakasundo. Magsama kayo!"

Umalis na si Melanie kasama ang mga dakila nyang alagad.

"Pasensya na Brix ha? Siya naman kasi nauna."

Nakatingin lang si Brix sa akin. Hoy, nakakakita ka ba ng multo?

"Uy Brix! Ano't nakatulala ka dyan" Winave ko ang kamay ko sa harap ng mukha nya.

"Ah, sorry. Haha. Wala lang. Kakaiba ka kasi ngayon. Anyway, naku, wag mo na lang pansinin yung kapatid ko. Bratinella talaga. Spoiled kasi sa magulang. Pero hindi sya spoiled sa akin ha!"

Aba, gwapo ni Brix ngayon ah. Pero gwapo naman talaga sya. Hindi ko lang masyadong napapansin. Ang cute nya sa lavender nyang long sleeves at black na suit. Haha.

"Oo, nagmana lang no?"

"Haha! Siguro nga. Ikaw pala yung nakaaway nya kaya sya nasuspend no?"

"Ah..Oo..Pasensya na din dun ah?"

"Wala kang dapat ipagpasensya dun. Tama lang yun sa kanya. Alam ko namang hindi mo sya sasaktan kung wala syang ginagawa sayo. Alam mo bang dahil sa ginawa mo, nagbago na si Melanie? Oo, minsan maldita sya at maarte pero hindi na sya yung katulad ng dati na nangaapak ng ibang tao."

"Talaga? Haha! Nadala na nga ata!"

"Siguro nga! Haha!"

"Hoy Brix! Ikaw ha, nangchichicks ka nanaman dyan! Sino ba yang kasama mo? Ipakilala mo naman sa amin!" Aba, si Jojo! Isa pa itong kumag na ito! Hindi ako nakilala!

"Hi Miss! Wag ka na dyan kay Brix, babaero yan!"

"Ahem, ako nga pala si Alfred-"

Biglang lumabas si Xylan mula sa likuran nila.

"Mga gunggong! Si Denise The Menace yan!"

Wow, sya lang ang nakakilala sa akin. Talo nya pa mga Kuya ko ah!

Nakapink din si Xylan? Haha! Nakakatuwa naman silang magtrotropa! Puro pastel colors ang suot! Hindi bagay sa kanila!

"Denise? Ikaw ba yan?!" Okay, 'Denise Ikaw Ba Yan?' Count:3 times

Biglang namatay ang ilaw at ang tanging bukas ay yung nasa stage.

"Sorry for the waiting! I'm happy to tell you that the long wait is now over! Our debutante, Miss Diana Lyn Buenavista has now arrived!"

Lumabas mula sa backstage si Diana. Ang ganda nya talaga! Nakapink din syang gown na may halong violet at may tiara pa sa ulo. Lahat ata napatulala sa ganda nya! Tinignan ko ang reaksyon ni Xylan, blangko parin ang expression nya sa mukha. Lagi ba talaga syang ganyan?

Maya-maya, nagumpisa na yung toast para kay Diana. Magkakasama kami nig tropa nila Xylan sa isang table nun. Pagkatapos nun, Welcome Remarks naman ng parents nya. Nagulat kami sa huling pahayag ng Papa nya,

"Most of all, I would like to give gratitude to the family of my daughter's fiancee, The Araneta Family for their contribution in our daughter's debut."

FIANCEE?! Tama ba ang rinig ko? Sabay-sabay kami nagtanong kay Xylan,

"Alam mo ba ang tungkol dito?"

"Hindi, at malamang wala din alam dito si Diana."

Siguro nga. Uso naman kasi sa mga mayayamang pamilya ang mga arranged marriages. Kawawa naman si Diana! Pero nung tinignan namin ang reaksyon ni Diana, blangko lang ekspresyon nya. Parang alam nya na at tanggap nya na na yun ang mangyayari sa kanya?

Nagumpisa na yung 18 roses. Kasama pala si Kuya Dexter dun! Nakakapagtaka dahil wala si Xylan sa 18 roses! Huli syang isinayaw ni Kelvin! Lahat kami, masama ang tingin sa kanya habang nagsasayaw sila.

Si Xylan? Wala pa rin reaksyon. Uupo na lang sya dyan? Wala ba syang gagawin?

Pagkatapos nung 18 roses, nagsimula na yung kainan. Tahimik lang kami habang kumakain. Lahat kami, hindi makarecover dun sa sinabi ng Papa ni Diana. Nakakaawa naman si Xylan.

Pagkatapos kumain, ang dami pang ek-ek.18 candles, May kumanta,nagblow ng candles si Diana sa cake nya, 18 treasures at sumunod na yung Word From The Debutante.

Kitang kita ang kalungkutan sa mga mata ni Diana habang nagspespeech. Akala namin, hindi nya na babangitin ang pangalan ni Xylan.

"Above all, I would like to thank Xylan De Jesus for being my special friend through all those years. I consider him as a very significant person in my life.Xylan, I really can't imagine my life without you. I think i've spent most of my time with you than with anyone else. Happy,sad basta lahat andun ka. Ready to lend a hand,a shoulder to cry on,an ear to listen to all my burdens and as in everything. You sacrificed a lot for me and for our relationship. I know you love me, and you said that ayaw mong masira kung anong meron sa atin ngayon because of your feelings for me. I was deeply touched because you set aside your feelings just to maintain our friendship. Our promise? Di ko nalilimutan yun. But i'm sad to say that I can no longer keep my promise." Hindi pa natatapos si Diana sa sinasabi nya,tumayo na agad si Xylan at lumabas ng dining hall. Hindi na natapos ni Diana ang speech nya at sinundan nya si XYlan sa labas ng dining hall.

"Ahem, everybody proceed to the dance floor! Sayawan na!" Pinatay na ulit ang mga ilaw at tanging mga disco lights na lang ang bukas.

"Yehey! Sayawan na!" tumayo sila Brix at pumunta na sa dancefloor. Ako, nakaupo pa din. "Uy! Di ka ba sasama?"

Tumayo ako at sinabing, "Mamaya na.Sige..susunod na lang ako." Tumakbo ako palabas ng dining hall. Natanaw ko si Xylan at Diana na naguusap sa balcony.

"Xylan..Don't act like this..It makes things harder for me..Alam mo ba yun?" Lumapit si Diana kay Xylan.

"Bakit ka pumayag?! Masaya ka ba? Ikakasal ka sa taong hindi mo naman mahal?" Sumigaw si Xylan. Dala sa siguro sa sobrang galit.

"I'm sorry talaga. Dad made this arrangement. Wala na akong magawa. I'm really sorry." Nagsimula ng umiyak si Diana.

"Bakit ka nagsosorry? Wala ka naman dapat ipagsorry. Alam ko naman na wala ka talagang nararamdaman para sa akin diba? Iniisip ko lang na alam kong hindi ka masaya sa arrangement na yun!" Lumapit si Xylan kay Diana at pinunasan ang luha nito.

"Xylan..You don't understand.."

"Am I right? You're not happy?"

"Xylan..."

"Tama ako diba? Hindi mo ako mahal?"

"Xylan..Kalimutan mo na lang ako..Please?"

Niyakap nya ng mahigpit si Diana. May tumulong luha sa mga mata ni Xylan. He's crying?!

"Alam mong di ko magagawa yun diba? I don't care if you don't love me. What I care about is, what you feel. Alam kong hindi ka masaya.."

"I'm alright...I really am..Baka matuto ko din syang mahalin diba? And about our agreement...Sorry talaga.."

"It's okay kung hindi mo na matutupad yung deal natin. You just have to make some new promises for me.."

"Ha? Ano yun?"

"Just Promise me that you'll always be happy. Promise me we'll stay like this forever...Promise me you'll stay...You're the only one I ever had.."

Umalis sya sa pagkakayakap nya kay Diana at sinabing,

"I love you Diana, I really do.."

Nung mga oras na yun, hindi ko alam kung bakit ako andun. Bakit kailangan ko marinig ang mga katagang yun? Eto ang napapala ko sa pakikinig ng conversation ng ibang tao. Teka, ano nga ba ang napala ko?

Edi, isang nasasaktan na puso.

"Okay..I promise..I'll stay..Walang magbabago sa pagkakaibigan natin.."

Teka, sino yung papalapit na yun sa balcony? Si Kelvin! Patay na! Kailangan hindi nya makitang magkasama si Diana at Xylan!

Lumapit agad ako kay Kelvin. "Hi! I'm Denise, and you are?"

"Umalis ka nga sa harapan ko." Binangga nya ako at tumuloy sa balcony.

"Sinasabi ko na nga ba!" Sumugod agad si Kelvin kay Xylan at sinuntok ito. Napatilapon si Xylan sa sahig.

"Please stop! We were just talking!"

Sumuntok pabalik si Xylan. Tamang tama, nagsidatingan na yung mga tao mula sa dining hall. Kasama na ang pamilya ni Kelvin at Diana! Naku, patay! Paano na ito?

"How dare you! Bakit mo sinasaktan ang anak ko?" Sabi ng Papa ni Kelvin.

Lumapit agad si Kelvin sa Papa nya at sinabing,

"Itong lalakeng ito, sinabihan ko ng lumayo kay Diana, ayaw makinig! Kaya sinuntok ako!"

Aba, sino ba nauna sa inyong dalawa? Diana, ipagtanggol mo naman si Xylan!

Tahimik lang si Diana. Ganun din si Xylan.

"Tama nga ang sabi ng Tito Roman mo! Sakit ka nga ng ulo! Wala kang mabuting maiidulot sa anak namin! Simula ngayon, umpisahan mo ng layuan sya! Ayaw na namin makita kayong magkasama!" Sabi naman ng Papa ni Diana.

Hinarap ng Papa ni Kelvin si Xylan at dinuro-duro ito.

"Idedemanda ka namin sa pananakit mo sa anak namin!"

Hindi na, hindi na talaga ako makakapagpigil. Bwiset na yan! Pinagtulungan na si Xylan!

Pumasok ako sa balcony at hinarap ang magulang ni Diana at Kelvin.

"Si Kelvin ang nauna! Nakita ko! Naguusap lang sila ni Diana tapos bigla nya na lang itong sinuntok! Xylan! Ipagtanggol mo ang sarili mo! Sabihin mong hindi ikaw ang naunang nanuntok! Diana! Nakita mo lahat diba? Bakit ayaw mo magsalita?"

Parehong tahimik si Xylan at Diana. Bakit hindi sila magsalita?

"At sino ka naman?"

"Don't believe her! Isa sya sa kasama ni Xylan nung pinagbantaan nila ako! Anim silang lahat! SIla yun!"

Ano? Ang hilig nya mambaliktad ng sitwasyon! Hindi ba't sya ang nagpadala ng mga goons para kidnapin si Xylan?

"Sinungaling! Ikaw nga nagpakidnap kay Xylan para pagbantaan sya diba?"

"Dahan-dahan ka sa pananalita mo! Baka pati ikaw ay ipademanda ko din!" Sabi sa akin ng Papa ni Kelvin.

"Tama na. Birthday na birthday ni Diana, ganito tayo."

Lumapit si Xylan sa pamilya ni Diana at Kelvin.

"Pasensya na po. Pasensya na sa gulong nangyari. Pasensya na din po kayo sa kaibigan ko."

Lumabas na si Xylan ng balcony at bumaba ng hagdan. Hinabol ko sya at kinausap.

"Xylan! Wala ka namang dapat ipaghingi ng pasensya! Lalo lang silang maniniwala na ikaw ang may kasalanan! Ano ka ba naman!"

Lumingon si Xylan at humarap sa akin.

"Wala ka ng pakialam dun! Teka, bakit ka ba andun nung naguusap kami ni Diana?"

"Ha..Ah eh..."

"You shouldn't listen to other people's conversation in the first place. Bakit ka ba nakikialam? Kung maniwala sila na ako ang may kasalanan,problema ko na yun."

"Concerned lang naman ako...Because you're my bestfriend..."

"Well not anymore."

Ha? Ayaw nya na ako maging bestfriend? Ganun ba kalaki ang kasalanan ko?

"Ah ganun? Okay, let me rephrase that.."

"Huh?"

"Concerned ako dahil..."

"MAHAL KITA! MORE THAN A BESTFRIEND!"

Nagiba bigla ang ekspresyon sa mukha ni Xylan. Mukhang nagulat sya sa sinabi ko. Pagkatapos, pinagpatuloy nya ang pagbaba sa hagdan.

"Hindi mo ba ako narinig? Sabi ko-"

Lumingon sya and he said..

"Well, i'm sorry. The feeling's not mutual."

"Well, i'm sorry. The feeling's not mutual."

Paulit ulit yun sa isip ko habang palayo si Xylan sa hagdan. Ang sakit nun ah. Tama nga ang sabi ni Mama, mas masakit pa sa ano pa mang suntok o sipa ang sakit na nangagaling sa puso. Tinatawanan ko lang si Mama tuwing sinasabi nya yun. Iniisip ko, epekto yun ng kapapanood nya ng telenobela. 'Sus, sa telenobela lang ang mga ganung ekek.' Yun pa ang sabi ko. Pero hindi, hindi ito isang telenobela. Tunay na buhay ito at ang sakit kapag ikaw pa ang nakaranas ng ganito. Akala ko noong una, matigas ako. Kahit kalaban ko ang buong mundo, kahit ilang suntok o sipa ang abutin ko, hindi ako masasaktan. hindi ako maiiyak. Pero bakit sa mga simpleng salitang yun, hindi ko na mapigilan ang sarili kong masaktan at maiyak?

Napaupo ako sa hagdan at doon naglabas ng sama ng loob. Umiyak ako. Nakakahiya, sana walang makakita na ganito ako.Sasabihin nila, 'Si Denise Buendia umiiyak dahil lang sa isang lalake?' Ayoko talaga.

"Denise?"

Hindi ako umalis sa pagkakayuko ko. Narecognize ko yung boses na yun, si Brix pala yun. Ayokong makita nya akong ganito!

"Brix, leave me alone muna..I don't want you to see me like this.."

Umupo sya sa tabi ko. Umakbay sya at pinasandal ang ulo ko sa balikat nya.

"It's okay kung ayaw mong sabihin kung bakit ka nagkakaganyan. But please, let me stay here beside you. Ayokong iwan ka habang ganyan ang kalagayan mo.."

"Asan yung iba?"

"Umuwi na sila..Bigla nalang tinapos nung emcee yung party nung nagsasayawan kami. Nagkagulo ata.."

"Alam mo, Xylan might be too cold sometimes..To the point na hindi nya na iniisip ang nararamdaman ng ibang tao..Yung ugali nyang yun minsan ang kinaiinisan ko, but believe me, he has a good reason behind that.."

Nagulat ako sa sinabi nyang yun, andun kaya sya nung naguusap kami ni Xylan?

"I expected naman na sasabihin nya yun eh. Ang tanga tanga ko naman kasi.. Bakit ko pa sinabi sa kanya yun? Nakakahiya..Nakakainis.."

"Wala kang dapat ikahiya dun..You're pretty brave Denise. Kahit alam mong sa huli, hindi ikaw ang mahal nya, nagawa mo parin sabihin ang nararamdaman mo..You're not afraid of rejections.."

"Coz I didnt expect that it would hurt this much.."

"I didnt expect that it would hurt this much too."
-0-0-0-

Hindi ko ata naintindihan yung huling sinabi ni Brix sa akin kagabi. Matagal din kami dun, nangyaya na din ako umuwi matapos ang ilang minuto. Hindi na ako nakisabay kila Kuya dahil mukhang gigimik pa sila kasama nung mga kabarkada nila. Tama nga sila, minsan ang love nakakasira talaga ng friendship. Badtrip na yan. Dahil lang dun, ayaw nya na ako maging bestfriend? Fine with me. Bahala sya sa buhay nya.

Mga alas singko na ata ng umaga nakauwi sila Kuya. Lagpak agad sila sa kama nung dumating sila kaya ako na lang ang nagluto ng almusal namin. Pagkatapos nun, nagbihis na agad ako ng pangsports outfit ko. Yayain ko mga kapitbahay ko na maglaro ng basketball. Namiss ko din yun ah.. Ilang linggo na ako di nakakapaglaro simula nung magumpisa ang klase.

Matapos ang maghapon na paglalaro, sabi sa akin ng mga katropa ko, parang wala daw ako sa kondisyon maglaro. Lagi daw sablay ang mga tira ko. Lagi daw sila nakaksteal sa akin ngayon. Ano ba naman yan! Xylan! Nakikita mo ba? Nakikita mo ba ang ginagawa mo sa akin?

Pagdating ko sa bahay, sinalubong ako nila Kuya. Naku, tigil-tigilan nga nila ako ngayon at sobrang init ng ulo ko.

"Denise! Good news! Eto na yung 7000 mo!" Inabot sa akin ni Kuya Dexter yung 7000 ko.

"Salamat. Marunong din pala kayo magbayad." Tapos dere-deretso ako sa kwarto ko. Masyado ko atang tinarayan sila kuya!

Paghiga ko sa kama, napansin ko yung gown na nakakalat pa dun! Ano ba yan! Ibabalik ko pa pala ito kay Xylan!

Buti na lang, binayaran na ako nila Kuya. Mababayaran ko na din yung nasira na gown! Mabuti na yun dahil ayoko magkaroon ng utang na loob sa kanya!

-0-0-0-

Kinabukasan, kumain na ako at nagbihis agad para pumunta kila Xylan. Dalawang beses na ako nakapunta sa kanila kaya hindi na ako maliligaw. Well, yun ang akala ko. Naligaw nanaman ako as usual. Napunta nanaman ako sa kung saang looban at doon may sumalubong sa akin na dalawang lalake.Naku, may balak ata sila sa aking masama.

"Hoy kayo, kung may masama kayong tangka sa akin, huwag nyo ng ituloy."

May lalake na mula sa likod ko ang nanutok ng kutsilyo. Patay, alanganin na agad ang sitwasyon ko.

"Kailangan namin ay ang pera mo, ibigay mo na sa amin kung magkano man ang dala mo kung ayaw mong masaktan."

PAK!

May sumiko sa batok nung lalake! Teka, Si Xylan? Bakit sya andito?

"Sagot ko na ito. Iba na lang pagtripan nyo." Nagtakbuhan na agad yung mga lalake na parang takot na takot kay Xylan.

"O, baka isipin mo nanaman, linigtas kita. Nagkakamali ka."

"Huh?"

"Baka lang kasi masira nanaman yung gown dahil sa kapabayaan mo. Akin na, ibalik mo na sa akin."

Bwiset na ito! Nakakainis talaga sya! Bakit ba sya ganyan?

"Eto, na..At eto na rin yung bayad sa nasira kong gown."

Tinanggap nya yung gown at yung 5750 at umalis na. Wala syang imik. Bakit ba sya ganito sa akin? Ganun na lang ba kalaki ang kasalanan ko?

"Teka, naliligaw ako...Paano ba papuntang 5th Ave mula dito?"

"Bahala ka. Simula ngayon, wala na akong pakialam sayo. Hanapin mo ang daan mo magisa."

Sobra naman sya! As in sobra na! Sobrang nasasaktan na ako sa mga sinasabi nya!

Gayunpaman, sinundan ko pa din sya. Bahala na, baka pumunta sya sa isang lugar na malapit sa amin.

Maya-maya, sa palihim kong pagsunod sa kanya, napansin kong nadito na pala ako sa mismong tapat ng bahay namin! Tapos, sumakay na ulit sya ng jeep pabalik sa 4th Ave! Ang labo nya din no? Ano yun exercise? O...

Alam nyang sinusundan ko sya kaya palihim nyang tinuro sa akin ang daan pauwi?

Imposible. WALA NA NGA DAW SYANG PAKIALAM DIBA? Baka nageexercise lang yung lokong yun. Walang pakialamanan ha? Sige, wala na talagang pakialamanan!

Kinabukasan, pagpasok ko sa eskwelahan, wala sila. Hindi na nila ako hinintay sa gate. Siguro nga, dito na nagtatapos ang pagkakaibigan naming lahat.

Pagpasok ko sa classroom,

"Hi Denise! Pasensya na, di ka na namin naantay. Nagmamadali kasi itong si Xylan! Tara kumain tayo sa rooftop!"

Natuwa ako ng marinig ko yun mula kay Mikee. Akala ko, pati sila, galit na sa akin..

Tumayo na silang lahat mula sa kinauupuan nila at tanging si Xylan lang ang nakaupo at nakayuko.

"O, di ka ba sasama?"

"Kung kasama nyo ang babaeng yan, wag na lang..Kayo na lang.."

"Teka, bakit ka ba ganyan kay Denise?!" Naku, mukhang napikon na ata si Brix.

"Wala ka ng pakialam dun!"

Bago pa lumala ang tensyon sa pagitan nilang dalawa, nagsalita na ako.

"Sige..Hindi na ako sasama..Kung ayaw nya akong kasama, mas ayaw ko syang kasama!"

"Tara na.." TUmayo na si Xylan sa upuan nya at lumabas na ng classroom..

"Bakit ba? Nagaway ba kayo?"

"Ano bang ginawa mo at nagkakaganyan sya?"

"Ah...Kasi.."

"Ano kasi..Nagkatampuhan lang yung dalawa..Wag kayo magaalala..Maayos din yan! Diba Denise?"

Buti na lang pinagtakpan ako ni BRix. Kinabahan ako dun ah..

"Sana nga." Umupo na ako sa upuan ko at hinayaan ko na silang umalis.

Pythagoras Theorem ang lesson namin ngayon. Madali naman intindihin, kaso nga lang sadyang wala ako sa sarili ko ngayon. Nakakainis talaga. Kailangan kong ituon ang atensyon ko sa ibang bagay.

"Denise, tapos na ang klase..Break na natin..Ano't nakatulala ka pa dyan?" Sabi sa akin ng katabi kong si Arvin.

Ano ba yan! Tapos na pala ang klase! Hindi ko pa alam!

"Ah..Oo nga..Hehe..Salamat ah.." Tumayo na ako at lumabas ng classroom.

"Madeng! Madeng! Sabay na tayo kumain!" May sumigaw mula sa likuran ko. Mukhang boses ni Collin yun ah!

Lumingon ako at well, sya nga.. Halata nga naman dahil 'Madeng' ang tawag nya sa akin.

"Hoy ikaw ah! Tigil mo na pagtawag sa akin ng ganung pangalan!" Sinigawan ko nga si Collin..

"Sorry ah..Pero teka, nabalitaan mo na ba?" Sabi ni Collin habang naglalakad kami papuntang cafeteria..

"Ang alin?" Kumuha ako ng sandwich na nakadisplay sa counter at binayaran ito pagkatapos.

"Yung gulo nung debut nung Diana ba yun? Yung nagiisang anak ng mga Buenavista?" Naku, chismoso talaga itong si Collin. Nakuha nya siguro sa Papa nya na bagong empleyado sa Buenavista Hotel.

"Oh? Andun ako. Ano ka ba, schoolmate ko yun dati." Umupo ako sa upuan at nakita kong manghang mangha si Collin ng malaman nyang andun ako sa debut ni Diana.

"Talaga? Ang swerte mo naman! Alam mo ba kung bakit sila nagkagulo? Kwento mo naman!" Linapag ni Collin ang dalawang coke in can sa mesa.

"Naku, hindi ko alam kung bakit. Bakit ba gusto mo malaman?" Kumagat na ako sa sandwich ko. Gutom na rin kasi ako nung mga oras na yun..

"Ayon kasi sa Papa ko, narinig nyang naguusap ang mga Buenavista at Araneta..Dadalhin na daw sa London si Diana! Mamamayang alas tres ang flight nya! Kasama nung fiancee nya! Dahil daw dun sa gulong nangyari nung debut nya! Paano na lang ang pagaaral nya diba? Hirap talaga pag galing sa mayaman na pamilya no?"

"Onga naman.. Paano na lang ang pagaaral nya.." Uminom ako sa coke ko. Teka, anong sinabi nya? "ANO?! DADALHIN SA LONDON? ALAS TRES? KASAMA ANG FIANCEE?" Muntik ko ng maibuga yung coke na ininom ko.

Kailangan malaman ni Xylan ito! Paano na yan? Tumayo agad ako at tumakbo paalis ng cafeteria..

"Teka, wag mo naman akong iwan!"

Umakyat ako agad papuntang 5th floor ng makasalubong ko sila Brix. Hindi nila kasama si Xylan nun.

"Si Xylan! Nasaan?"

"Ha? Andun sa rooftop! Magisa sya dun! Bakit ka ba nagkakaganyan? May nangyari ba?"

"Naku, mamaya ko na ieexplain sa inyo! Kailangan ko na syang makausap!"

Tumakbo agad ako paakyat sa rooftop at nakita ko dun si Xylan, as usual gumuguhit nanaman sa kanyang sketchpad.

"Xylan! May kailangan kang malaman!"

Hindi man lang sya tumingin sa akin. Para bang hangin lang ang kumausap sa kanya, pinagpatuloy nya lang ang paguhit..

"Si Diana! Aalis na sya! Mamayang alas tres! Dadalhin na sya sa London ng mga magulang nya!"

Tumigil si Xylan sa ginagawa nya at tumingin sa akin.

"Sa tingin mo maniniwala ako sa sinasabi mong yan? Nangako si Diana, hindi nya daw ako iiwan. Pinaghahawakan ko ang pangako nyang yun kaya alam kong hindi sya papayag na dalhin sya dun ng mga magulang nya."

Hindi ako makaimik..Nakakainis talaga! Dapat nga, wala na akong pakialam kung iwan ka ni Diana o hindi!

"Yung arranged marriage nila ni Kelvin? Diba hindi nya ginusto yun? Pero wala syang choice kung hindi pumayag! Sinira nya din ang pangako nya sayo! Kaya imposibleng hindi nya ulitin yun! Kaya puntahan mo na sya bago pa-"

"Sinisiraan mo ba sya sa akin? Ha? Are you that desperate to get my attention?" Tumayo si Xylan at naglakad palapit sa akin. Hindi nya naman kasi naiintindihan ang gusto kong iparating!

Nakasandal na ako sa pader nun..Wala na akong tatakbuhan ng itaas ni Xylan ang kamay nya at isinara nya ang palad nya. Susuntukin nya ba ako?

"Hindi mo ako naiintindihan! Ang gusto ko lang, malaman mo.."

"TAMA NA!" Sumuntok si Xylan! Pero hindi sa akin kundi sa pader na sinasandalan ko.

"Tama na! Lalo lang akong nalilito sa mga sinasabi mo! Sa mga ginagawa mo! I am so confused Denise!"

-0-0-0-

Pagkatapos nun, umalis na sya sa rooftop. Parang nakaglue parin ang mga paa ko sa kinatatayuan ko. Natakot ako sa ginawa nya. Nagtataka ako sa sinabi nya. I am so confused? Saan naman sya nalilito? Ang labo nyang kausap. Sobra.Pero buti hindi nya tinuloy ang pagsuntok sa akin kung hindi, naku! Hindi lang suntok ang igaganti ko sa kanya kahit na ba mahal ko pa sya! Naiinis na talaga ako sa kanya. Ako, desperada? Nagmamalasakit lang naman ako sa kanya! Bwiset talaga sya!

Napatingin ako sa orasan ko at nalaman kong alas onse na pala! Tumakbo na agad ako papunta sa classroom ng makita kong wala na ang lima. Di kaya pumunta sila kila Diana?

Nakapagconcentrate naman ako ngayon ng konti. Talagang napuno na kasi ako sa mga ginagawa ni Xylan. Naoverdose ata ng anesthesia kaya ganun kamanhid. Hindi man lang iniisip ang sinasabi o ginagawa. Hindi man lang alam na nakakasakit na sya ng tao. Sana maging sensitibo naman sya kahit minsan.

Uwian na, hindi na sila bumalik. Paglabas ko ng campus, tamang tama naman at bumagsak ang sobrang lakas na ulan. Bwiset na yan! Wala pa naman akong dalang payong! Sumakay na agad ako ng jeep. Basang basa ako. Nakakainis na ulan yan. Nung makarating na ako sa amin, tuloy parin ang pagulan. Grabe pumasok agad ako ng bahay at nagbihis ng damit para hindi sipunin. Pumunta ako sa kusina para magluto ng noodles ng makita ko si Kuya Dexter dun na nagtitimpla ng kape.

"Denise nabalitaan mo ba?"

Parang alam ko na yung balitang yun kaya inunahan ko na sya.

"Oo, ipapadala na daw si Diana sa ibang bansa. Alam ko na yun. Pero hindi naman siguro sya papayag diba?"

Naginit ako ng tubig at naghanap ng noodles sa cupboard namin.

"Dyan ka nagkakamali. Nakaalis na sya kaninang alas tres. Tumawag ako sa kanila."

Parang nagulat ako na hindi sa sinabi nya. Nagulat dahil, tumuloy sya kahit na sinabi nya kay Xylan na hindi nya ito iiwan. Hindi nagulat dahil hindi rin siguro sya napigilan ni Xylan na umalis.

"Ganun? Sayang, hindi man lang ako nakapagpaalam." Nilagay ko na yung noodles dun sa kumukulong tubig.

Maya-maya naluto na ang noodles na linuto ko at kumain na ako. Pakatapos nun dumeretso ako sa kwarto ko at natulog saglit. Wala pang isang oras ng kumatok si Mama sa kwarto ko. Nagising tuloy ako.

"Denise, may bisita ka sa baba.."

Ano? Bisita ng ganitong oras? Binuksan ko ang pinto ng kwarto ko at tinanong ko kay Mama kung sino yung dumating.

"Tatlong bading..Kailangan ka daw nila makausap..Importante daw.."

Tatlong bading? Wag nyang sabihing si Alex,Natalie at Dylan yun? Bumaba ako agad para malaman kung tama ang hinala ko. Aba, tama nga!

"Bakit kayo andito? Bubugbugin nyo nanaman ba ako? Aba, subukan nyo lang. Hindi na ako magdadalawang isip na saktan kayo! Wala na akong kinalaman kay Xylan ngayon kaya wala na kayong rason para saktan ako!"

Lumapit sa akin si Natalie,Dylan at Alex. At lumuhod sila sa harap ko.

"Patawad na. Patawad sa lahat ng ginawa namin sayo. Pakiusap."

Anong nakain ng mga ito at humihingi sila ng tawad sa akin? May iba akong pakiramdam dito eh.

"Let's get this straight...Ano ba talagang pinunta nyo dito? May pabor ba kayong hihingin? Gusto nyo ng autograph ni Xylan? Hibla ng buhok ni Xylan? Kapiraso ng polo ni Xylan? Pasensya na, hindi na kami magkaibigan nun kaya hindi ko magagawa ang gusto nyo."

Tumayo si Alex,Natalie at Dylan at maluha-luha pa ang mata nila habang sinasabing,

"Si Xylan..Andun sya sa labas ng bahay nila Diana. Naghihintay! Alam nya ng nakaalis na ito pero hindi parin sya umaalis dun!"

"Sinubukan na sya kausapin ng mga kaibigan nya, pero ayaw nyang magpasaway. Tahimik lang syang nakatayo dun kahit nababasa na sya ng ulan habang hawak-hawak nya ang sketch ni Diana!"

"Natatakot lang kami na baka magkasakit sya sa ginagawa nyang yun!"

Baliw talaga. Hayan ang napapala nya sa di pagkinig sa akin. Ano? Balak nyang patayin ang sarili nya sa pulmonya? Akala nya ba, dahil dun, babalikan na sya nung Diana nya? Kawawa naman.

"So anong gusto nyong gawin ko?"

"Kausapin mo sya! Sayo lang naman sya nakikinig! Nung linigtas ka nya mula sa amin, nalaman na namin agad na may kakaiba syang pagtingin sayo! Kaya malamang, maari mo syang kausapin para umalis na sya dun!"

"Hindi na nga kami magkaibigan diba? Kahit kausapin ko sya, hindi na yun makikinig sa akin. At ayoko na syang kausapin kahit kailan! Sige, makakaalis na kayo!"

Tinalikuran ko na sila at nung paakyat na ako sa kwarto,

"Alam naming nararamdaman mo ang nararamdaman namin! Kaya hindi ka namin pipilitin!"

Sinalpak ko ang pintuan ko sa kwarto at humiga ulit.

Pareho kami ng nararamdaman? Sus. Sila lang yun, mga obsessed kay Xylan. Ako hindi. Ayoko na. Bahala na sya sa sarili nya.

Simula ng makilala ko yan si Xylan, puro kamalasan na ang inabot ko. Nabugbog ako ng mga bading,nagalaga ako ng lasing,nabuhusan ng pintura at kung ano-ano pa! Bakit ko sya tutulungan? At higit sa lahat, sinaktan nya ako..

May kumatok sa pintuan ko. Sila kuya nanaman ata.

Sigurado ako, andito nanaman sila para bigyan ako ng advice...

"Denise! Denise!"

Binuksan ko yung pinto, aba! Si Arvin! At basang basa sya sa ulan!

"Ano't napasugod ka dito? Basang basa ka oh!"

"Sila Brix! Kalaban nila ngayon yung mga seniors na nakalaban nila nung nakaraang buwan! Isang buong klase na sila! Hinahanap nila si Xylan kaso ayaw nilang sabihin kung nasaan!"

Hindi talaga susuko yung mga seniors na yun. Nakakainis talaga.

Siguro, ang gusto nya ay tulungan ko sila Brix!

"Sige. Akong bahala. Pupuntahan ko sila Brix."

"Hindi, hindi yun ang pinagbilin nila...."

"Ang gusto nila, kausapin mo si Xylan na habang ngayon ay andun parin sa harap ng bahay ni Diana!"

NO WAY!

"Ano? Naku, wag na. Anything but that.."

"Sige na, para naman wala kayong pinagsamahan..Isantabi mo muna ang pride mo Denise.."

"At kapag nakausap mo na ng matino si Xylan, sabay nyong tulungan sila Brix!"

Naku, ako nga tigil-tigilan mo Arvin ha! Ayokong tulungan yung lokong yun!

"Sige, aalis na ako ha! Hihingi ako ng tulong sa iba nating classmates para tulungan sila Brix! Sana kausapin mo si Xylan!" Bumaba na si Arvin na nagiwan pa ng bakas ng tubig sa hagdan namin.

Umakyat naman si Kuya Denver.

"Sino ba yung lalakeng yun at basta-basta na lang sya pumasok dito sa bahay?"

"Wala..Pinipilit ako kausapin si Xylan..Naku, ayoko nga.." Kumuha ako ng basahan sa kwarto ko at pinunasan ko yung tubig sa hagdan.

"Ano bang drama nyo ni Xylan at magkaaway kayo?"

"Wala..Basta..Marami na syang kasalanan sa akin.."

"Well, wala akong alam sa pinagawayan nyo pero ang masasabi ko lang,"

"A true friend sees you behind your imperfections. Kahit ano pang naging kasalanan nya sayo, isipin mo na lang nung mga oras na may nagawa syang mabuti para sayo..Wag mong bilangin ang mga pagkakamali nya..Instead, yung mga nagawa nyang tama ang tignan mo. "

Hayyy...Bakit ba parang alam na alam nya ang sitwasyon namin? Bakit pag sila Kuya na ang nagsalita, natatauhan na ako! Kakaiba talaga! Tama sila, kahit na marami ng masasakit na salita ang sinabi sa akin ni Xylan. Kahit na marami na syang ginawang di magandang bagay, wala yun sa mga ginawa nya para sa akin dati..

Yung pagligtas nya sa akin mula sa mga bading..

Yung pagsalo nya sa kahoy na dapat ihahampas sa akin..

Yung paginom nya ng beer na may paminta na dapat ay para sa akin..

Pagkain ng seafoods kahit alam nyang allergic sya dito..

Marami na syang nagawa para sa akin...Panahon na, para ako naman ang bumawi..

"O san ka pupunta?"

"Aalis na ako! San pa ba?" Hinagis ko yung basahan kay Kuya.

Tumakbo na ako palabas ng bahay at pumara na agad ng taxi.

"Manong, sa Buenavista Compound nga po.."

Hay nako! Ang tanga ko din minsan! Wala akong dalang payong! Mababasa ako ng ulan nyan!

Maya-maya nakarating na ako sa compound. Walang tigil pa din ang pagbuhos ng ulan.

Natunton ko agad ang bahay nila Diana dahil ito ang pinakamalaki sa buong compound. Nakita ko si Xylan doon na nakasandal sa pader at nakayuko. Basang basa na sya sa ulan! Hindi ba sya nilalamig sa katayuan nya?

"Xylan! Tara na, umalis na tayo dito! Sila Brix, nanganganib sila ngayon! Kailangan natin sila tulungan!"

Inangat ni Xylan ang mukha nya. Damang dama ko ang lungkot na nararamdaman nya dahil sa kanyang ekspresyon sa mukha. Mukha na nga syang may sakit. Namumutla sya at ang lalim ng mga mata nya.

"Bayaan mo sila. Wag mo nga ako pakialaman. Hindi mo alam ang pakiramdam ng nagiisa. Pabayaan mo na lang ako dito!"

PAK!

Nasampal ko si Xylan dahil sa sobrang galit.

"Nagiisa kamo? Anong tingin mo sa amin nila Brix? Nila Mikee,Jojo at Alfred? Andito kami para sayo! Hirap sayo, hindi ka marunong magpahalaga kung anong meron ka!"

"Wag ka magsalita ng hindi mo alam.. Pinahalagahan ko si Diana ng buong buhay ko.."

"Pero wala na sya diba? Wala na! Wag mong gawing rason yun para magmukmok ka na lang dyan! Hindi habang buhay andyan sya sa tabi mo! Akala ko ba, malakas ka pero nawala lang si Diana nagkakaganyan ka na!" Unti-unting tumataas ang tono ng pananalita ko. Naiinis na talaga ako sa ugali ni Xylan!

"Mahina ako..Akala mo lang yun.." Yumuko sya ulit.

"Kung ganun, maging malakas ka..Ang pagkawala ng isang taong mahalaga sayo ay wag mo gawing dahilan para mawalan ka ng pagasa sa buhay! Maging malakas ka para sa sarili mo...At higit sa lahat..Para sa mga taong minamahal mo.."

Ewan ko kung anong meron sa mga sinabi ko at natauhan din sya. Nagiba ang reaksyon ng mukha nya.

Sinubukan kong lumapit at iabot ang kamay ko sa kanya ng bigla syang bumagsak papunta sa akin. Ang taas ng lagnat niya! Nahalata ko yun dahil sobrang init nya!

"Denise...Sorry..Ate..Patawad din.."

Habang hawak-hawak ko sya, tamang tama naman na dumating sila Brix na panay pasa sa mukha at katawan.

"O? Ano nangyari sa inyo? Papunta na dapat ako para tulungan kayo!"

"Edi linigpit namin yung mga seniors na yun! Wag nilang sabihin na madami sila, di na namin sila kaya! Haha!"

"Naku, di ka na kailangan dun! Mamaya, ayaw namin masabihang niligtas nanaman kami ng isang babae! Tama na yung kausapin mo si Xylan!"

"Ano na nangyari kay Xylan?" Napansin nila na hawak ko pa din ang walang malay na si Xylan.

"May lagnat sya! Ang init nya! Anong gagawin natin?"

"Dalhin natin sya sa kanila!"

"Ha? Hindi ba delikado? Andun papa nya diba?"

"Wala papa nya ngayon! Nung friday lang umalis para magbakasyon kasama ang mga anak nya kaya bale ang natira dun ay yung mga katulong lang!"

"Ayos! Tara at dalhin na natin sya dun!"

Naghanap kami ng taxi at sila na ang nagbayad ng pamasahe.

Maya-maya, nakarating na kami kila Xylan. Sinalubong agad kami ni Manang Flor.

"Anong nangyari sa kanya?"

"May lagnat po sya! Dalhan nyo po kami ng bimpo at plangana na may tubig!"

Bumaba na kami sa servant's quarter. Nagtataka sila Brix kung bakit sa servant's quarter ko dinala si Xylan. Sinabi ko na ipapaliwanag ko na lang yun sa susunod.

Kailangan ni Xylan ng gamot kaya sinubukan ko silang utusan na bumili ng gamot.

"O, bumili kayo ng.."

"Pasensya na Denise, nakakahiya man kay Xylan pero masyado ng gabi. Pagagalitan na ako."

"Ganun din ako. Lalo na't napaaway nanaman ako.."

"Bubulyawan nanaman ako ng Mama ko pag umuwi ako ng hatinggabi.."

"Sa mga oras na ito, ginagatungan na ni Melanie ang mama ko para pagalitan ako pagdating ko sa amin.."

"Kaya..."

"Paalam Denise! Alagaan mo si Xylan!"

Nagtakbuhan na agad sila paalis ng kwarto. Mga lokong ito may kanya-kanyang dahilan!

ANO?! MAGSIBALIK KAYO DITO! AKO LANG MAGAALAGA KAY XYLAN MAGDAMAG?

Papayag kaya si Mama na magdamag ko munang alagaan si Xylan? One side of me is hoping na sana hindi ako payagan ni mama. The other side naman is hoping na payagan ako para masolo ko si Xylan! Bad! Bad! Hinampas ko ang ulo ko ng paulit-ulit. Hay...Here goes nothing...Dinial ko na ang number ni Mama sa cellphone ko.

Wala pang ilang seconds, sinagot na agad ni Mama yung phone.

"Ma, ano kasi...Si Xylan...May lagnat...Walang magaalaga kaya-"

"Talaga anak? Ayos yan! Masosolo mo na yung crush mo! Dalagang dalaga ka na! Ahihihi!"

"Ma naman!"

"Sige, asikasuhin mo na yan! Babay! Ingat ka dyan ah!"

Kakaiba rin itong mommy ko eh no. Hay. May bukas pa kayang botika ng ganitong oras?

Dumating na si Manang Flor dala dala ang isang planganang may tubig at bimpo. Linapag nya ito sa table ni Xylan.

"Saan po ba ang pinakamalapit na botika dito?"

"Sa may kanto lang. Bago mag Rizal St. Teka, wag mo sabihing susugod ka sa matinding ulan na yan? Huwag na! Remedyohan na lang natin yan."

"Naku, mahirap na po. Baka magkombulsyon yan si Xylan! Sige aalis na po ako!"

Pinahiram sa akin ni Manang Flor ang payong nya at umalis na ako sa bahay. Walang tigil ang pagbuhos ng ulan. Sobrang lamig pa. Buti na lang at nahanap ko kaagad ang botika.

Bumili ako ng Biogesic at isang antibiotic para kay Xylan. Habang hinihintay ko yung babae na ibigay yung sukli ko, may napansin akong kahon na gumagalaw-galaw sa tabi ko.

Habang tumatagal, lalong lumalakas ang pagyugyog nung kahon! Nakakatakot naman ito!

"Excuse me Miss, eto na po yung sukli nyo.." Inabot sa akin nung babae yung sukli ko. Nacurious parin ako sa laman nung kahon kaya sinipa ko ito ng mahina.

Biglang gumulong yung kahon at lumabas ang isang....TUTA! Huwaw! Ang cute naman nito! Mukhang iniwan sya dito ng amo nya! Hindi naman sya mukhang askal at sa katunayan, mukhang magandang breed sya ng aso! Puting puti sya all over maliban sa kaliwa nyang mata na may malaking bilog na kulay itim!

Mukhang nilalamig na sya sa ulan kaya dinala ko na sya pabalik kila Xylan. Hindi naman siguro sya magagalit kapag nagdala ako ng aso sa bahay nila!

Pagdating ko sa servant's quarter. Sinalubong ako ni Manang Flor ng may dala-dalang pag

"May malay na po si Xylan! Kaso, ayaw nyang kumain. Kaya heto ibabalik ko na yung noodles. Hindi nya man lang ginalaw oh."

May katigasan din ang ulo nitong si Xylan no? Paano sya makakainom ng gamot ng walang laman ang tiyan? Tignan natin kung uubra sya sa akin.

"Ako na lang po ang bahala sa kanya. Kuha nyo na lang po sya ng isang basong tubig." Kinuha ko kay Manang Flor yung tray na hawak nya.

"Mabuti pa nga..Sige..Ikaw na ang bahala sa kanya.."

Pagpasok ko ng kwarto, nakatakip ng kumot si Xylan. Pinalakad ko na lang yung tutang dala ko sa kwarto dahil dala-dala ko nga yung tray na may pagkain ni Xylan.

"Xylan..Kumain ka na..Tapos, paiinumin kita ng gamot.."

Hindi kumibo si Xylan, nakatakip parin sya ng kumot. Hinila ko nga yung kumot.

"Hoy! Akala ko ba napagusapan na natin yan? Ngayon naman, papatayin mo sarili mo sa gutom?"

Umupo si Xylan at humarap sa akin.

"Ikaw na lang kumain nyan, halatang hindi ka pa kumakain..Napagod ka pa sa pagasikaso sa akin.."

Aba, at kailan ka pa naging concern sa akin?

"Naku, di pwede! Diet ako! Ikaw ang nangangailangan nyan, kaya kumain ka na! Eto, susubuan kita!"

"Kailan ka pa naging conscious sa figure mo? Kahit maging sexy ka, mukha ka pa ding lalake."

PAK!

"Wag mo sabihing may sakit ka, eh ligtas ka na sa pambabatok ko! Kumain ka na!"

Aba, nanahimik na si Xylan at kumain na rin sa wakas. Masunurin din naman pala sya kahit papano..

"O, inumin mo na gamot mo." Tinanggal ko yung tablet mula sa lalagyan nito.

"Asan yung tubig? Sa tingin mo, malulunok ko yan?"

"Ay oo nga pala..Pinakuha ko si Manang Flor ng tubig..Antayin na lang natin sya.."

Nanahimik kami bigla. Grabe, nakakailang pag ganito kami katahimik. Hindi ako sanay. Tapos, nakatingin pa sya sa akin, ano kaya problema ng taong ito?

"Hoy! Ano ba? Baka matunaw ako dyan sa ginagawa mo!"

"Denise, may itatanong sana ako.."

Eto nanaman, bumibilis nanaman ang tibok ng puso ko. Nakakainis talaga pag nagkakaganito ito!

"Ano yun?"

Lumapit sya sa akin. Nung sobrang lapit na, parang nawala sya sa konsentrasyon at sinabing,

"Ano itong nasa ilalim ng kumot ko?!" Napatingin ako sa kumot nya, may nakabukol na gumagalaw! Naku, patay! Bakit napunta yan diyan? Inangat ni Xylan ang kumot nya at lumantad sa amin yung tutang pinulot ko kanina!

"Bakit may aso dito?!" Napatayo si Xylan sa kama. Akala ko ba may sakit sya? Aso lang, napatayo na sya sa kama nya. Binuhat ko yung tuta at pinakita sa kanya.

"Eto ba? Nakakaawa kasi, nasa loob ng kahon tapos umuulan pa ng malakas! Baka mamatay sya sa lamig kaya kinuha ko na lang!"

"Ilayo mo nga yan sa akin! Pwede ba? Ayoko sa aso!"

"Anong ayaw mo kay sa cute na asong ito? Tignan mo!" Nilapit ko lalo kay Xylan yung tuta at tumalon sa kanya yung tuta! Aba, natuwa sya kay Xylan!

"Ilayo mo sa akin ito! Pakiusap lang!"

"Grabe, tuwang-tuwa sya sayo! Dahil dyan, ang ipapangalan ko sa kanya ay X-Rae!"

"X-ray? Anong klaseng pangalan yun?"

"Hindi yung X-ray na ginagamit ng doktor ha! X-Rae as in Xylan Rae! Diba? Ang cute! Pinangalan ko pa sayo! Kaya umupo ka na diyan!"

Umupo si Xylan at inabot na ulit sa akin yung aso. Bakit ba ayaw nya kay X-Rae?

"Anong pumasok sa utak mo at ipinangalan mo pa sa akin?"

"Kasi, magkamukha kayo! Tignan mo, may itim syang patch sa mata! Parang black-eye diba? Naalala ko kasi lagi kang may black-eye pag nakikipagaway ka! Teka nga muna, hindi ka naman mukhang allergic sa aso? Bakit ayaw mo sa kanya? Aha! Alam ko na!"

Tamang-tama naman, dumating na si Manang Flor na may dalang isang basong tubig.

"Aba, bakit may aso dito? Alam mo bang takot si Senorito Xylan dyan? Paano kasi nung bata sya, nakagat sya ng aso na may rabies kaya muntik nya ng ikamatay ito!"

"Bakit nyo sinabi?"

Hindi ko na mapigilang mapatawa ng malakas. Kaya naman pala! Takot sa aso!

"Hahaha! Takot ka pala sa aso ha? Kaya naman pala! Talo ka pa ng mga bata!"

"Pwede ba, hindi mo ako masisi.. Muntik na akong mamatay dahil sa aso.."

"Pero a dog is a man's bestfriend! Malay mo, pagdating ng araw, eto pa ang magligtas sa buhay mo.."

“Ayoko parin ilayo mo na sa akin yang asong yan”

"Ang sama mo! Gusto mong kasuhan kita ng Cruelty To Animals?"

"Di ko akalain na ang mga matitigas na tulad mo, lumalambot ang puso sa mga hayop."

“Bahala ka nga dyan! Inumin mo na gamot mo at matutulog ka na!”

“Hindi ako matutulog ng may aso sa kwarto"

"Bakit naman? Hindi ako matutulog ng hindi sya kasama!"

-0-0-0-

Okay, pinandigan ko na hindi ako matutulog ng wala si X-Rae kaya eto at nasa labas ako at natutulog. Hindi ako matutulog sa sala o kahit saan pang kwarto dito! Nakakatakot ang bahay ni Xylan pag gabi! Ang laki na, ang dilim pa! Gusto ko sanang puntahan si Manang Flor, kaso hindi ko alam kung saan syang kwarto natutulog dito sa Servant's Quarter. Natatakot na nga ako dito sa katayuan ko eh! ANg lamig lamig pa! Pakiramdam ko, lahat ng buhok ko sa katawan nagtayuan na!

*THUNDER SOUND EFFECTS*

Waaaaaaaaaaaaa! Ayoko na dito! Natatakot ako sa kulog! Pero ayokong malaman ni Xylan. Baka sabihin nya, kulog lang natatakot pa ako. Buti na lang at hindi ko ugali ang tumili kapag natatakot. Hindi lang naman ako ang natatakot kundi pati itong si X-Rae na panay ang tahol.

Naalala ko, pag natatakot ako na ganito, kumakanta ako! Tama! Kakanta na lang ako! Para makatulog na din itong si X-Rae!

Hmmmmm...Alam ko na! Akin Ka Na Lang!

Nagsimula na akong kumanta, kaso nga lang, parang hindi umeepekto dahil panay parin ang tahol ni X-Rae! Hindi ba sya natutuwa sa pagkanta ko?

"Akin ka na lang! Iingatan ko ang puso mo! Akin ka na lang!"

Biglang bumukas yung pinto sa kwarto ni Xylan. Muntik na akong atakihin sa puso! Si Xylan lang pala.

"Hoy! Kayong dalawa! Tigil nyo ang pagtahol dyan! Kung ayaw nyo matulog, magpatulog kayo!"

"Ako natahol? Kumakanta ako!"

"Kaya nga eh, hindi pagkanta tawag dun."

"Bwiset na ito!" Babatukan ko sana sya, kaso pinagsarhan nya ako ng pinto. Naku, nagsisi ako at dito ako natulog dito sa bahay nila!

Tumigil na ako sa pagkanta. Bumalik nanaman yung takot ko. Wala pang ilang minuto, bumukas nanaman yung pinto.

"Pasok na. Matulog ka na."

"Ayoko nga! Diba sabi mo di ka matutulog kasama si X-Rae?"

"Pwede mo na syang isama."

"Ayoko pa rin! Isa lang ang kama dyan! Hindi ako matutulog sa iisang kama ng kasama ka!! Dito na lang ako sa labas!"

Hindi na umimik si Xylan at bigla nya akong binuhat!

"Hoy! Ibaba mo nga ako!" Pinagpapadyak ko yung paa ko kaso ayaw nya talaga akong ibaba. Hinagis nya ako sa kama at humiga na din sya. Nasa dulong dulo na sya ng kama at nakatalikod sa akin.

"Matulog ka na ha.." Tapos, nagtakip sya ng kumot. Mukhang may lagnat pa sya dahil nilalamig pa din sya.

Tumalikod na lang ako sa kanya. Weird talaga ng taong ito. Nakakainis. Hay, ako naman ang nilalamig ngayon. Kaso mukhang di kami kasya sa kumot kaya nagtiis na lang ako.

Maya-maya pagharap ko tamang tama na humarap din sya.

"Linalamig ka no?"

"Ha? Hindi..Okay lang ako dito..Kaya matu-"

Lumapit sya sa akin at yumakap sya. Hindi ko malaman ang gagawin ko! Pumalag ako pero ang higpit ng yakap nya sa akin.

"Okay lang sabi ako!"

"Manahimik ka na dyan at matulog na."

Ngayon, hati na kami sa kumot. Hindi na ako giniginaw pero naiilang parin ako sa pagkakayakap sa akin ni Xylan.

Habang nakayakap sa akin si Xylan, nasa gitna naman namin si X-Rae! Nakakahinga pa kaya sya sa sobrang higpit ng yakap sa akin ni Xylan?

Hindi ako makatulog kaya magdamag akong nakatulala lang at nakatingin sa natutulog na Xylan.

-0-0-0-

Pagising ko, umaga na. Hindi ko akalaing makakatulog pala ako. Wala na si Xylan sa tabi ko at pati na rin...SI X-RAE!

Nagpanic agad ako! Baka kung anong ginawa ni Xylan dun! Baka binenta nya! Baka inihaw nya! Baka..Baka..

Napatingin ako sa mesa at nakita kong mahimbing na natutulog si X-Rae sa isang basket na may kasamang maliit na kumot at unan. Hmmm..Sino kaya nagayos nito? Imposible naman si Xylan..Siguro si Manang Flor..

Lumabas na ako ng kwarto para hanapin si Xylan ng makasalubong ko si Manang Flor.

"Salamat po sa paggawa ng higaan ni X-Rae!"

"Ha? Hindi po ako ang gumawa nun.."

"Si Xylan po ang gumawa nun kaninang madaling araw.."

Aba, ano kaya nakain ni Xylan at ganito naman sya bigla?

"Asan po sya?"

"Pumasok sa school. Hindi ka na pinagising kasi napuyat ka daw kagabi sa pagaalaga sa kanya."

Hay, eto nanaman tayo...

ABSENT NANAMAN AKO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

-0-0-0-

Hay, ano pa ba magagawa ko? Edi maghintay na lang dito. Pumasok muna ako sa kwarto ni Xylan at umupo sa kama. Maya-maya nabored ako at naisip kong silipin uli yung sketchpad ni Xylan.

Puro parin sketches ni Diana. Medyo pumanget na ang itsura nito dahil nabasa nga ng ulan kagabi. Siguro nga, ibibigay nya ito kay Diana kaso hindi nya na ito naabutan. Nung ibabalik ko na yung sketchpad, may nakita pa akong mas bagong sketchpad. Bubuksan ko sana ito ng pumasok si Manang Flor.

"Naghanda ako ng tanghalian para sayo, pinagbilin ni Xylan na pakainin daw kita."

Sumunod na ako kay Manang Flor at umakyat na kami patungong dining room.

"Okay lang po ba na kumain ako dito? Baka magalit ang Papa ni Xylan.."

"Okay lang yan. Wala naman ang buong maganak ngayon."

"Ganun po ba..Sige, salamat po." Umupo ako sa upuan at nagsimula ng kumain.

Habang kumakain, nakipagkwentuhan ako kay Manang Flor.

"Ilang taon na po kayo nagtratrabaho dito?"

"Matagal-tagal na din..Simula ng tumira dito si Xylan at ang kapatid nyang si Xyrene."

"Ah ganun po ba.."

"Kaibigan ko kasi ang mama ni Xylan..Pareho kaming katulong noon sa bahay ng mga De Jesus."

"Yung mama nya po? Kaya pala.."

"Alam mo, mabait yun si Lani. Nakakalungkot lang ang kanyang naging kapalaran..Sana hindi matulad ang anak nya sa mapait na sinapit nya.."

Ano kaya yung tinutukoy ni Manang Flor.

"Bakit? Ano po ba yun?"

Sasagutin na sana ni Manang Flor ang tanong ko ng biglang naalala ko si X-Rae! Hindi pa pala sya kumakain! Lagot na!

"teka lang po! Si X-Rae! Naalala ko, naiwan ko sa kwarto!" Tumakbo agad ako pababa ng Servant's Quarter at papunta sa kwarto ni Xylan.

PATAY!

Lumantad sa akin ang mga punit-punit ng piraso ng sketchpad ni Xylan! Nakita kong kagat-kagat ni X-Rae ang last page ng sketchpad na sketch pa ni Diana ang nakalagay. Bakit sa lahat pa ng ngangatngatin mo X-Rae, yun pang sketchpad ni Xylan! Paano ako mageexplain sa kanya nito?

"Akin na yan X-Rae! Kailangan may matira man lang sa pinakamamahal na Sketchpad ni Xylan! Please lang!"

Hinila ko kay X-Rae yung natitirang page ng sketchpad pero para bang ang laki ng galit nya dun sa kapiraso ng papel na yun na ayaw nyang bitawan.

Linakasan ko ang hila ko at....

Patay. Punit ang sketch ni Diana. Yung bandang leeg, nasa bibig ni X-Rae habang ang kabilang dulo na ulo naman ni Diana ang nakasketch, ay hawak ko. Patay talaga ako kay Xylan nito.

-0-0-0-

Tinapon ko na sa basurahan lahat ng piraso ng papel ng sketchpad ni Xylan. Kung sana inintindi ko muna ang sikmura ni X-Rae at hindi ang sikmura ko, sana buo pa ang sketchpad ngayon. Tinira ko yung sketch ni Diana na nahati sa dalawa. Hinintay kong dumating si Xylan. At makalipas ang ilang oras, dumating na sya. Umakyat ako papuntang sala para salubungin sya. Inabot ko yung dalawang piraso ng papel at nakayuko kong sinabi kay Xylan,

"Patawarin mo ako. Di sinasadya ni X-Rae ngatngatin yung sketchpad mo. Sorry talaga."

Inantay ko ang magiging reaksyon ni Xylan. Kinuha nya yung kapiraso ng papel at sinabing..

"Sinasabi ko na nga ba, magiging sakit lang ng ulo yang asong yan..."

"But anyway, forget it..Mga simpleng sketch LANG naman ni Diana ang andyan..Wala na tayong magagawa, napunit na."

Ano? Tama ba ang narinig ko? 'sketch LANG ni Diana'?

Bumaba si Xylan papunta sa kwarto nya. Sumunod ako sa kanya. Nagtataka parin kasi ako sa kakaibang reaksyon nya.

"Promise? Hindi ka galit?"

"Kailangan ko bang ulitin ang sinabi ko?" Kumuha si Xylan ng t-shirt at maong na pantalon mula sa closet nya.

"Hindi..Pero..Wala lang....Kakaiba lang talaga ang reaksyon mo.."

Lumapit si Xylan sa table nya at kinuha yung sketchpad na dapat ay titignan ko kanina.

"Pasalamat ka at hindi ito ang ginalaw ng magaling mong alaga. Kung hindi, ewan ko na lang kung anong nagawa ko diyan."

"Ah..Bakit? Ano bang laman nyan?"

Binuksan nya ang isang page nung sketchpad. Aba, mas magagandang sketches ni Diana! Mas maganda compared sa laman ng nasirang sketchpad ni Xylan!

Hay, akala ko, nalimutan nya na si Diana. Yun, pala..Drafts lang ang nasira ni X-Rae. Ewan ko ba kasi dito kay X-Rae at napagtripan pa ang sketch ni Diana!

"O ano? Panonoorin mo ba ako habang nagbibihis? Lumabas ka na diyan."

"Sorry ha? Malay ko ba!" Padabog akong lumabas ng kwarto. Makalipas ang ilang minuto, lumabas na si Xylan mula sa kwarto.

"Umuwi ka muna sa inyo. Tapos pupuntahan ka nila Brix dun. Papabakunahan niyo yang si X-Rae. Delikado kasi baka may rabies yan."

"Talaga? Yehey! Nga pala, salamat sa paggawa ng kama ni X-Rae! Kita mo na, magugustuhan mo din pala sya!"

Tahimik lang si Xylan habang paakyat kami sa sala.

"Dahil magkasundo na kayo, mula ngayon, tayo ng dalawa ang may-ari ng asong ito!"

"Hoy, sumosobra ka na..Ayoko nga.."

"Dali na! Ngayong week na ito, akin muna si X-Rae tapos next week, ikaw naman! Tapos tuwing sunday, sabay natin syang ipapasyal! Para malaman nya yung mga lugar dito! Para di sya maligaw!"

"Hindi ba't ikaw ang nangangailangan nun? Ikaw ang laging naliligaw diba?"

PAK!

"Basta sumunod ka na lang pwede?"

"Nga pala, bakit hindi ka sasama? May gagawin ka ba?"

"May trabaho ako kapag gabi..Baka sumunod na lang ako.."

Onga. Naalala ko nga palang may trabaho si Xylan tuwing gabi. Ilang araw na din syang absent.

"Lika, hahatid na kita sa inyo."

"Ha? Wag na.."

Hinawakan na ni Xylan ang kamay ko at hinila ako palabas ng bahay nila. Itong si Xylan, mapilit din sa mga gusto nyang gawin no?

Nung nasa tapat na kami ng bahay ko. Nagpaalam na si Xylan. At umalis na. Pumasok na ako sa loob at sinalubong ako nila Kuya.

"Saan mo naman nakuha ang asong yan? Bigay ng boyfriend mo?"

"Hindi. At ilang beses ko bang dapat sabihin na wala akong boyfriend?"

"Pero gusto mo sya maging boyfriend diba?"

EWAN!

-0-0-0-

Galing na kaming pet clinic nila Brix. Kawawa nga si X-Rae, takot sa injection. Naisip namin na ipasyal muna si X-Rae sa park dahil maaga pa naman. Nagtataka ako dahil kanina pa kakaiba ang kilos nila Mikee,Jojo at Alfred. Lalo na si Brix.

"Uy, aalis na kami ha?"

"Ako din! Aalis na! Magagalit na Mama ko!"

"Masarap daw ang ulam ngayon! Kailangan ko umabot kundi, mauubusan ako."

"Ha? O, sige. Kami na lang ni Brix ang pupunta sa park. Ingat ha? Salamat sa pagsama sa akin!"

Umalis na agad sila at sabay kami ni Brix na pumunta sa park. Hindi lang si Brix ang kakaiba ang kinikilos ngayon. Kundi pati na din si X-Rae. Mukhang di sya komportableng kasama si Brix. Pero hindi naman mukhang bothered si Brix at bumili pa sya ng softdrinks at chichiria para sa aming dalawa. Umupo kami sa may gilid ng fountain. Yung fountain kung saan nabasa kaming pareho ni Xylan.

"Denise, may itatanong sana ako. Pero wag ka sana magagalit o magiisip ng kung ano?"

"Well, depende sa tanong mo.."

"Kamusta naman kayo ni Xylan kagabi? Inalagaan mo ba syang mabuti?"

Sus, yun lang pala ang itatanong. Ano naman ikagagalit ko dun?

"Ayos naman. Pasaway nga lang. Ang tigas ng ulo kahit may sakit na! Naks!! Concerned sa friend ha!"

"Saan ka natulog? Magkatabi ba kayo?"

"Galing ah! Paano mo nalaman?" Nagulat ata si Brix sa casual na reaction ko at muntik nya ng maibuga yung softdrinks na iniinom nya.

"Ha ganun?! Wala ba syang sinabi o inamin sayo?"

"Sinabing ano? Hindi kita maintindihan." tinapon ko sa malapit na basurahan yung plastic ng softdrinks.

"Ah. Wala. Kalimutan mo na lang yung tanong ko. Ibahin na lang natin yung pinaguusapan natin. Uh..May nanliligaw ba sayo ngayon?"

Napatawa naman ako sa tanong nya. Kay Denise Buendia, may manliligaw?

"Wala! Haha! Nakakainsulto yang tanong mo ha! Joke!" Naalala ko si Diana na sobrang daming manliligaw nung schoolmate ko pa sya.

"Siguro kay Diana, pwede pa. Sa ganda ba naman nya! Ang dami tuloy nagmamahal sa kanya! At isa na dun si Xylan..Swerte nya no? Minsan, hindi mo rin mapipigilang mainggit eh no?"

"Hindi ka dapat mainggit..Mas maswerte ka.." Biglang naging seryoso ang mukha ni Brix. Anong maswerte ang sinasabi nya? Hindi ko ata sya maintindihan?

"Huh? Hindi kita magets?"

"Kung tutuusin nga, I find you prettier than Diana.."

"Haha! Bolero ka din minsan no!"

"Tama ka. Alot of people loves Diana coz she's beautiful."

"But you're the exact opposite.."

Aray! Sakit naman magsalita nito! Parang sinabing napakapanget ko! Alam ko naman yun! Hindi nya na dapat sabihin pa!

"A lot of people find you beautiful..Coz they love you.."

HUWAT?! Teka lang ha, lalim ata nun Brix. Diba kapareho lang yun nung sinabi mo kanina? Hindi ko maintindihan.

'Grrrrrrr Grrrrrrrr'

Naku, kanina pa sinusumpong itong si X-Rae ha! Bakit ba sya ganyan kay Brix? Hindi naman sya inaano nung tao!

"Behave X-Rae! Ang kulit mo ah!"

"Hayaan mo na sya Denise..Balik na tayo sa pinaguusapan natin..Uhmmm..Denise..May itatanong sana ako.."

"Naku, ano nanaman yang tanong na yan?"

Bago pa makapagsalita si Brix, napasigaw na sya dahil kinagat ni X-rae yung dulo ng sleeves nya!

"X-Rae! Stop it! Ano ka ba!"

Dahil ayaw bumitaw ni X-Rae kay Brix, naout of balance si Brix at bumagsak sa fountain. Napahawak sya sa dulo ng shirt ko kaya pati ako ay nahulog na din sa fountain.

Langyang aso ito! Bumitaw nung nahulog na si Brix sa fountain! Ayan tuloy! Sya lang ang hindi basa ngayon!

Nagkatitigan kami ni Brix at maya-maya sabay kaming tumawa ng malakas.

"Haha! Ang kulit ng aso mo no? Basa na tuloy taong pareho!"

"Onga! Hahaha!"

"Excuse me, baka nakakaistorbo ako sa pagsasaya nyo dyan dalawa. Ako na ang maguuwi dito kay X-Rae dahil mukhang may ibang inaasikaso ang amo nya ngayon."

"XYLAN?" Oo nga pala, sabi nya susunod sya pagkagaling nya sa trabaho!

Umahon agad kaming dalawa ni Brix mula sa fountain. Si X-Rae naman lumundag papunta kay Xylan at binuhat sya ni Xylan.

"Pasensya na, ang kulit kasi ni X-Rae kaya ayan, nahulog kami ni Brix sa fountain."

"At sisihin mo pa yung aso? Ganun?"

"Teka, bakit ba ang sungit mo? Ako ang nakatoka na maguuwi kay X-Rae ngayon kaya akin na sya!"

"Wag na, dyan na lang kayong dalawa."

Hindi umimik si Xylan at tumalikod na sya sa amin at lumakad palayo.

"Bakit nga ba Xylan? Sabihin mo nga, nagseselos ka ba?"

Lumingon si Xylan. Mukhang nagulat sya sa sinabi ni Brix. Ano ba kasing sinasabi nitong si Brix. Saan magseselos si Xylan? Hanlabo naman!

"Huh?"

"Alam mo naman na may pagtingin ako kay Denise at may balak akong ligawan sya diba? Nagseselos ka ba dahil kami lang ni Denise ang magkasama ngayon?"

HUWAT?! Pagtingin? Ano? May pagtingin sya sa akin? Ligaw? ANO?

"Pakialam ko sa nararamdaman mo sa kanya. Gawin mo kung ano ang gusto mong gawin sa kanya. Ligawan mo sya kung gusto mo. Wala akong pakialam."

Onga naman, ano nga bang pakialam ni Xylan sa akin diba?

Tumalikod na ulit si Xylan sa amin.

"Ako nagseselos?"

"Ewan ko. Hindi ko din alam kung ano talagang nararamdaman ko eh."

"Ay, on second thought. Hindi. Hindi ako nagseselos. Ayoko kay Denise. Kaya wag mo na syang ipagpilitan sa akin."

Ayoko Kay Denise.

Sobra na sya. Ilang beses nya ba dapat ulit-ulitin yun?

"Alam ko yun. Hindi mo na dapat ulit ulitin. Sana maging sensitibo ka naman kahit minsan Xylan. Maging sensitibo ka naman sa nararamdaman ko!"

PAK!

Hindi batok yun. Sinuntok ko ng malakas si Xylan. Tumilapon sya sa sahig. Hindi lang sya ang nagulat sa ginawa ko kundi maging si Brix. Pagkatapos nun, tumakbo na ako paalis ng park. Nagsisimula nanaman akong umiyak. Pagod na pagod na ako umiyak. Pagod na ako masaktan. Mas gusto ko po yung nasasaktan ako tuwing mapapaaway ako. Ayoko ng ganitong klaseng sakit. Sumusuko na ako.

Maybe I should forget Xylan....

and..

Give Brix a chance...

-0-0-0-0-

Nakalipas na din ang tatlong buwan. Malapit na magchristmas vacation! Si Brix, heto naghihintay kung kailan ko sya papayagan manligaw. Actually, hindi ko pa talaga alam. Hindi ko parin magawang limutin si Xylan. Paano ba naman, lagi kami magkasama araw-araw. Pero hindi nga lang katulad ng dati. Tropa parin kami pero hindi na kami nagpapansinan. Si X-Rae na lang ang tanging dahilan kung bakit nagsasama kami tuwing sunday. Ang weird nga naming tignan. Kapag pinapasyal namin si X-Rae, may dalawang tali na nakakabit sa collar ni X-Rae. Hawak ni Xylan ang isa, habang hawak ko naman yung isa. Never kaming nagusap. Maging sila Kuya naweweirduhan sa Sunday routine namin na yun. Pero mabuti na yun para walang gulo.

Last day na namin bago mag christmas vacation. Nakakapagtaka dahil absent si Xylan. Ayoko syempreng tanungin kung nasan sya. Pero tinanong ni Mr. De Guzman kila Brix kung asan sya.

"Asan si Mr. De Jesus?"

"Hindi po namin alam. Alam kasi namin, dumating na yung Papa nya galing sa bakasyon."

Nung narinig ko yun, bigla akong kinutuban ako ng masama. Ewan ko kung bakit pero hindi ko na ito masyadong pinansin hanggang uwian.

Paguwi ko sa amin hulaan nyo kung sino nakasalubong ko.

Si X-Rae!

Lumundag si X-Rae papunta sa akin. Sinalo ko sya.

"Bakit? Anong problema? Dun kay kay Xylan ngayon. Ako na nakatoka sayo last week diba?"

Bumatok lang ng bumatok si X-Rae. Grabe, sana naiintindihan ko sya. Tumalon sya pababa sa lupa at para bang gusto nya, ay sundan ko sya.

Maya-maya nasa Alcantara St. Na kami. Aba, dinala nya ako sa bahay ni Xylan. Ano bang problema? Lalong lumakas ang pagbatok ni X-Rae. Para bang gusto nyang pumasok ako sa bahay nila Xylan.

"Gusto mo ako pumasok dyan?"

Tamang-tama nakita ko si Manang Flor sa may gate nila.Nung nakita nya ako, agad nya ako pinagbuksan.

"Miss Denise! Pakiusap! Papatayin ata sa sobrang galit ni Don Roman si Xylan! Puntahan mo sya sa kwarto nya!"

Tumakbo agad ako papasok ng bahay. Nagcoconflict ang pride ko at pagaalala ko kay Xylan pero syempre, nanaig ang nararamdaman ko para kay Xylan.

Pagdating ko sa harap ng kwaro ni Xylan, nakalock ito. May naririnig akong mga kalabog at sigaw.

"Hindi ka na nahiya! Gumawa ka pa ng gulo nung debut ni Diana! Ano na lang sasabihin ng mga magulang nya sa akin ha? Nagpapalaki ako ng isang basagulero?"

Sinabi ko na nga ba, pag umuwi ang papa ni Xylan, paniguradong pagagalitan sya nito dahil dun sa insidente nung debut ni Diana.

Well, walang mangyayari kung tatayo ako dito. Bahala na, eto na ang desperate move ko.

PAK!

Sinipa ko yung pintuan, medyo sumakit yung paa ko dun. Pero hindi umubra. Sinuntok ko na lang ito. Sinuntok ko ng ilang ulit hanggang sa bumigay

CRASH!

Bumagsak na yung pintuan. Tumambad sa akin ang bugbog sarado na si Xylan at ang nakakalat na mga piraso ng sketchpad nya sa kwarto. Nandilim na ang paningin ko, sinugod ko yung papa ni Xylan. Lumundag ako papunta sa likod nya para pigilan sya. Nakayakap ako sa leeg nya. Masyado syang malaki para maabot ko kaya ganun ang naisip kong paraan.

"BAKIT MO GINAWA YUN?!"

"Wag kang makialam dito! Sino ka ba?" Hinawakan nya ang isang kamay ko at sa isang hila lang, naihagis nya ako at tumilapon ako. Sa sobrang lakas ng pagkakahagis nya, tumama ako sa pader. Ang sakit nun ah!

"Wag mong saktan si Denise!"

Sumugod si Xylan. Pagtalon nya kay Don Roman, bumagsak ito at saka nya pinaulanan ng suntok. Natakot ako na baka mapatay nya ito kaya pinigilan ko sya.

"Tama na Xylan! Tama na!" Saka lang tumigil si Xylan. Tumayo agad si Don Roman at lumayo kay Xylan.

"Magbalot-balot ka na! Palalayasin na kita dito! Kung hindi, ipapapulis kita!" At umalis na sya ng kwarto.

"Denise, okay ka lang? May masakit ba? Tara, dadalhin kita sa doktor."

"Hindi ba't dapat ako ang nagtatanong nyan sayo? Mukhang nasaktan ka, lika papagamot natin yan."

Hinawakan ko ang kamay nya pero bumitaw sya at tumayo.

Napatingin ako sa remains nung sketchpad nya. Natira na lang ay yung last two pages. Yung isang page, punit na ang kalahati ng sketch ni Diana. Napansin ko tuloy yung last page. Yung last page ang tanging hindi nagalaw. Pagflip ko,







Teka, ako ito ah?

Napansin ko din, na compared sa mga sketches ni Diana. Yung akin lang ang kumpleto at fully detailed.

Lumingon si Xylan sa akin. Nakita nyang hawak-hawak ko ang sketchpad nya.

"Kung gusto mo ng isang magandang sketch, kailangan ibigay mo ang buong puso mo sa paggawa nito. Kung hindi buo ang loob mo at marami kang pagaalinlangan, hindi mo ito matatapos at hindi maganda ang kalalabasan nito."

"Pero alam mo, hindi ko binigay ang buong puso ko sa sketch na yan." Weh? Sa sobrang ganda nito, hindi mo pa binibigay ang buong puso mo sa lagay na yun?

"Dahil ang gusto ko, " Hinawakan nya ang kamay ko at nilagay ito sa dibdib nya.

"Ibigay ito mismo sa taong nasa sketch na yan.." Ano? Teka, so bale, ibibigay nya sa akin ang puso nya? Huwat?!

"Pasensya ka na sa akin noon. Nagalinlangan ako sa nararamdaman ko. Akala ko, hindi ko na kayang umibig pa kahit kanino maliban kay Diana." Puwes, madaming namamatay sa maling akala!

"Denise The Menace ka talaga. Kahit anong pilit ko na isara ang pintuan ng puso ko, para kang makulit na bata na pilit parin na pumapasok dito." Aba, makulit na bata pa ako ngayon?

Nagulat ako ng bigla syang yumakap sakin at sinabing,

"Akala ko, matitiis kong malayo sayo dahil akala ko magiging mas masaya ka kay Brix."

Umalis ako sa pagkakayakap nya at,

PAK!

"Aray, bakit nanaman?"

"So feeling mo, sayo ako sasaya? Ganun ba yun? Aba, masyado kang nagfefeeling dyan ah!"

"Ha? Wala naman akong sina-"

"Pwes, patunayan mo." Ngumiti ako. Nagets nya na siguro yun. Ang ibig kong sabihin dun, patunayan nya ngang sa kanya ako sasaya. Manligaw muna sya. Ahihihi.

-0-0-0-

Nanligaw nga sya. Inabot sya ng dalawang buwan. Napakilala ko na rin sya kilala Mama at Papa. Oo, umuwi si Papa nung pasko. Grabe, kabadong kabado nga sya nung pinakilala ko sya kay Papa. Paano ba naman, si Papa dala pa yung latigo nya nung mga oras na yun. Buti naman at boto silang lahat kay Xylan maliban kila Kuya. Well, okay naman talaga sya kila Kuya. Talagang madalas lang magkaroon ng tensyon sa pagitan ni Xylan at nila Kuya. Si Brix? Close friends na kami. Tanggap nya na yung sa amin ni Xylan. Okay na talaga ang lahat. Ilang buwan na lang, magcloclosing na. Hindi ko akalain na wala ako sa honor roll ngayon. Tapos si Xylan kasali? Nga pala, nalaman ng Tita Xandra ni Xylan yung pangyayari at dahil dun, pinatira nya muna si Xylan sa isang apartment. Yung dating trabaho ni Xylan na nakikipaglaban sya para magkapera, pinagbawalan ko na sya dun! Mahirap na kasi, baka mapahamak lang sya dahil dun. Si X-Rae, ayun okay naman. Makulit pa rin. Teka..Sunday pala ngayon! Ipapasyal namin si X-Rae! Muntik ko ng kalimutan! Kailangan ko ng magbihis!

Naligo muna ako at saka nagbihis. Sinuot ko na yung cap ko at bumaba agad. Nakita ko sila Kuya na kumakain ng almusal.

"Oh, may date nanaman kayo ni Xylan?"

"Di ka na nasanay sa kapatid mo, tuwing sunday pinapasyal niya yung aso nilang dalawa nung boyfriend nya!" Sabi naman ni Mama habang nagsasalin ng juice para kay Kuya.

"Buti pa yung boyfriend at yung aso, nakakasama ni Denise. Kaming mga Kuya nya, hindi nya na ipinapasyal.." Wooooo..Nagdrama ba daw?

"Magdrama ba daw? As if...Sige, sa ibang araw, tayo naman ang aalis!"

"Talaga? Libre mo ha!"

Sinabi ko na nga ba, kaya lang naman ako gusto makasama ng mga ito eh para may amnglibre sa kanila.

-0-0-0-

Pagdating ko sa park, nakaupo na si Xylan kasama ni X-Rae sa may fountain.

"Hay...Late ka nanaman.."

"Sorry na..Nalimutan ko kasing sunday ngayon."

"Nakalimutan mo rin siguro na monthsary natin ngayon?"

Waaaa! Oo nga pala! 1st monthsary namin, nakalimutan ko na agad! Magpapanggap na lang ako na alam ko. Hehe.

"Hindi no! Alam ko!"

"Not convincing. Hay, hopeless ka talaga. O, regalo ko sayo." Inabot sa akin ni Xylan ang isang kuwadradong bagay na nakawrap sa red na wrapper.

Wow, first monthsary palang, may regalo na agad!

"Buksan mo na.."

Para akong bata sa sobrang excited. Binuksan ko agad yung regalo nya at nakita ko...

SKETCH KO NANAMAN?! Nakalagay ito sa isang magandang frame. Pina-edit nya pa sa computer para lalong maganda ang kalabasan.

"O? Nagsasawa ka na ba sa mga sketch ko? Sige, akin na." Hinila nya sa akin yung frame.

"Ano ka ba, gustong gusto ko nga! Salamat ha! Buti hindi ka nagsasawang idrawing ang mukha ko.."

"Hindi. Kahit buong buhay kitang iguhit, okay lang."

Hmmm..May naisip tuloy ako!

"Hmmm...Mangako nga tayo sa isa't isa!"

"Ang corny mo ha..Nahawa ka na sa mama mong mahilig manood ng telenobela."

"Dali na kasi!" Ang hirap kumbinsihin ni Xylan sa mga bagay na tulad nito!

"Ayoko. Ibang bagay na lang. Baduy mo naman eh." Tumaliko si Xylan sa akin.

Hinawakan ko ang kamay nya at ipinatong ko ito sa sketch na regalo nya. Ganun din ako.

"Pinapangako ko ngayon sa sketch na ito na hinding hindi ko iiwan si Denise Buendia! O, ulitin mo yung sinabi ko!"

Humarap si Xylan sakin at sinabing,

"Denise naman! AYOKO NGA."

Sinakal ko si Xylan gamit ang mga braso ko. Pumapalag sya dahil sa higpit ng pagkakasakal ko.

"Ano? Hindi ka mangangako?" Pumapalag parin si Xylan. Pilit nyang tinatanggal ang mga braso ko sa leeg nya.

"Oo na! Oo na! Hindi ako makahinga!"

Binitawan ko na sya.

"Pinapangako ko ngayon sa sketch na ito na hinding hindi ko iiwan si Denise Buendia! O, masaya ka na?"

PAK!

"May kasama bang 'O, masaya ka na?' sa sinabi ko? Ulitin mo!"

"Naku! Pasalamat ka!"

"Pinapangako ko ngayon sa sketch na ito na hinding hindi ko iiwan si Denise Buendia!"

"Ganun din ako kay Xylan De Jesus! O edi tapos na?"

"Bakit ganun lang yung sayo?"

"Gusto ko eh!" Napatahimik ako.

"Gusto ko lang kasi na patunayan sayo na kaya kong tuparin ang pangako ko. Hindi tulad ni Di-"

"Ano ka ba Denise, wala na si Diana. Wag mo ng ungkatin yun pwede?" Naging seryoso ang mukha ni Xylan.

"And..some promises are made to be broken..Even if you did your best, there's some things in life that are inevitable which prevents you from keeping that promise."

"Ano naman yun?"

"Hmmmm...Wala ako maisip..Parang yung sa sitwasyon namin ni Diana..diba?"

"Naku, kung ako nasa sitwasyon nya, ipaglalaban kita no! Mamatay na lang ako kaysa ipakasal dun sa Kelvin Araneta na yun!"

Napaisip ulit si Xylan "Hmmm..Death?"

"Death ka dyan! Bata-bata pa natin! Ano ka ba?"

"Di mo din masasabi.."

PAK!

"Ewan ko sayo! Kung ano-ano pumapasok sa utak mo! Pero kung may mangyari mang ganun.."

"Hindi parin kita iiwan..and that's a promise.."

Pauwi na kami ni Xylan matapos ipasyal si X-Rae ng may marinig kaming pagsigaw mula sa looban malapit sa amin. Mukhang may isang babae na pinagtritripan ng mga tambay! Papayag ba kaming hindi makialam?

"Xylan! Narinig mo yun diba?"

"Oo, sigaw ng isang babae!"

"Tara, baka kailangan nya ang tulong natin!"

Tumakbo kami ni Xylan papasok ng looban. Tama nga ang hinala namin! Tatlo silang lalake! Yung babae, hinimatay ata dahil sa takot at nakadapa na sya sa lupa!

"Hoy mga bata, wag na kayong makialam dito!"

"Kung gusto namin makialam?"

"Wag ka na dumaldal dyan! Tara na!"

PAK!

Naghighkick ako dun sa pinakamalaki sa kanila. Pero nahawakan nya ang paa ko at hinagis ako. Sinalo naman ako ni Xylan at saka nya pinaulanan ng suntok yung humagis sa akin. Yung isa namang payat, hahampasin dapat ako ng kahoy pero naunahan ko sya sa pag suntok sa sikmura nya.

Isa na lang ang nakatayo, dahil wala na syang magagawa, hinila nya yung babaeng nakadapa sa sahig at tinutukan ito ng kutsilyo.

Teka, pamilyar ang babaeng ito ah...Medyo madilim kas sa looban nun kaya hindi namin sya makita masyado..

Teka..


"SI DIANA ITO AH?!"

Is it me or is it Xylan running faster than the speed of light to save Diana? Grabe, ang bilis nyang sumugod dun sa lalake, tapos hinawakan nya yung kutsilyong hawak nya! I mean, yung mismong kutsilyo! Hindi yung handle! Nakita kong may tumutulo ng dugo mula sa kanyang kamay nun!

"Manonood ka na lang ba? Kunin mo na si Diana!"

Sinipa ko yung lalake at sinalo ko si Diana. Nagaagawan parin sila sa kutsilyo nung lalake. At sa wakas, nahila din ni Xylan yung kutsilyo mula dun sa lalake at saka ito pinatulog sa isang suntok lang.

"Xylan? Okay ka lang?" Lumapit agad ako at tinignan yung kamay nya. ANg lalim ng sugat! Tuloy-tuloy pa din ito sa pagdugo pero sa halip, hindi nya ito pinansin at nilapitan agad si Diana.

"Si Diana! Tignan natin kung okay sya!" Binuhat nya si Diana. Wala parin itong malay kaya naisip na namin dalhin sa ospital.

-0-0-0-

Nagpaalam ako kay Kuya na sa ospital muna magpapalipas ng gabi. Ewan ko ba, pero ayokong iwan silang dalawa na magkasama dun. Kahit okay naman kami ni Diana, hindi ko mapigilang mainis sa pagbabalik nya. Over fatigue and stress lang daw ang dahilan kung bakit nawalan ng malay si Diana. Kailangan nya lang ng sapat na tulog at pagkain. Natulog lang ako sa sofa habang si Xylan, nakaupo lang sa tabi ni Diana.

Maya-maya parang narinig ko ang boses ni Diana. Nagising na ata sya. Nakinig lang ako sa pinaguusapan nila habang nagtutulog-tulugan lang ako.

"Xy-Xylan?"

"Diana! Ano? Okay ka na ba?"

"Xylan...Salamat sa pagligtas sa akin..Hindi ka ba nagagalit sa akin?"

"Ha? Bakit ako magagalit?"

"Dahil sa biglaang pagalis ko. Pasensya na, hindi ko lang-"

"Ano ka ba, wag mo na isipin yun. Bakit ka nga pala nandito? Diba, ikakasal na kayo ni Kelvin?"

"Hindi. Tumakas ako. Napagisip-isip ko, na mas mahalaga ang nararamdaman ko kaysa sa kagustuhan ng mga magulang ko. I'm back to keep my promise.."

Nung sinabi ni Diana yun, napamulat ang mata ko. Sumilip ako sa kanilang dalawa.

Nilagay ni Diana yung kamay nya sa mukha ni Xylan. Yayakapin nya dapat si Xylan ng biglang tumingin si Xylan sa direksyon ko. Pumikit ako bigla at napatingin din si Diana sa akin.

"Andito sya?"

"Oo, tinulungan nya akong iligtas ka.."

"Naks, bestfriend mo parin sya.." Bestfriends? FYI, GIRLFRIEND OKAY? Sabihin mo yun Xylan! Sabihin mong girlfriend mo ako!

"Ah..Diana..Kasi.."

"Xylan, pwede bang sa inyo muna ako tumira? Paano kasi, mahirap na kung sa hotel ako titira, baka matrack down ako ng parents ko.."

"ANO?!" Nahulog ako sa sofa. Ang sakit nun ah! Flat ako dun sa floor! Sakit talaga! Teka, titira kila Xylan? Silang dalawa lang?

"Denise?"

"Ah! Haha! Nanaginip kasi ako! Pasensya na! Hindi ako nakikinig sa usapan nyo ha!"

"Uy Denise, salamat nga pala sa pagligtas sa akin ha..Thanks talaga..Nga pala, ano? Pwede ba akong tumira muna sa inyo?"

"Ah kasi..Pinalayas na ako ni Papa..Kaya sa apartment na lang ako nakatira..Magisa.."

"Mas okay yun! Ano? Please..It would be just a few weeks lang naman.."

WEEKS?!

"Please Xylan..I don't want to go back there..Ayokong ikasal kay Kelvin.."

"Sige, sige."

Ano ba yan! Konting drama lang, bumigay na agad.

'Ahem'

"Bakit? Ano yun Denise?" Napatingin sa akin si Xylan.

"Baka kasi nagugutom si Diana. Tara at ibili natin sya ng makakain.."

"Ay..Pwedeng ikaw na lang Denise? Kasi, marami kaming paguusapan ni Xylan.."

"Ay, marami rin kaming paguusapan! Kaya-"

"Sige, Denise..Kaw na lang..Okay?"

"Saglit lang naman!" Tumaas na tuloy ang boses ko. Kabadtrip na kasi.

"Okay. Okay. Tara. Saglit lang ako Diana..Babalik din ako agad." Di naman yan mawawala dyan sa kwarto! Lilipad ba yan?

Hinila ko agad si Xylan palabas ng kwarto.

"Ano itong titira si Diana sa inyo? Pumayag ka agad ng hindi man lang tinatanong kung anong desisyon ko!"

"Teka, hindi naman sya sa inyo titira diba? Sa amin sya titira. Kaya anong problema mo?"

"HELLO?! Si Diana lang naman ang taong MAHAL na MAHAL mo dati? What do you expect me to feel? Maganda,matalino at mabait. Alam ang lahat tungkol sayo. Mahigit limang taon mo ng kilala. Alam kung ano ang gagawin kapag nalasing ka. Alam ang vital statistics mo. Ang paborito mong kulay-"

Niyakap ako bigla ni Xylan. Natahimik ako dun ah.

"Ah..Nagseselos ka pala..Pasensya na..Wala ka namang dapat ipagselos..Si Diana LANG yun.."

"At ikaw si Denise..My girlfriend..So trust me..Okay?"

"Okay. Whatever. Pero may napansin ako ah.."

"Ano yun?"

"Hindi mo sinabi kay Diana na ako ang girlfriend mo! Sabihin mo kaya!"

"Hindi na! Bakit pa? Medyo problemado ngayon yung tao. Wag na natin dagdagan pa ang mga pasanin nya."

"Can't you understand? She's still expecting SOMETHING from you! Kung di natin sasabihin, baka magexpect pa sya ng kung ano sayo!"

"Expect something? Ano ka ba, naalala mo yung incident sa hotel? Wala syang nararamdaman para sa akin! Ano pang prinoproblema mo?" Ang labo nya din eh no. Kung ganun pala, bakit ayaw nya pa sabihin?

"Di mo masasabi. Malay mo, ayaw nya lang aminin diba?" Malakas talaga ang hinala ko na may pagtingin din kasi si Diana kay Xylan.

"Pero.."

"Okay, ganito na lang. Sige, patagalin muna natin. Pag okay na sya, saka natin aaminin. So for the meantime,"

"Titira muna ako sa apartment nyo."

-0-0-0-

Madali kong napapayag si Mama na tumira muna kila Xylan. Naintindihan naman nila ang sitwasyon ko at may tiwala sila sa akin. Dadalawin daw ako nila Kuya minsan. Mga sigurista talaga mga kuya ko. Haha.

Dahil ayos na ang kondisyon ni Diana, nailabas na namin sya sa ospital. Dinala namin sya bahay nila Xylan. Grabe, hindi talaga ako komportable na makasama sya.

Kitang kita sa reaksyon ng mukha nya na ayaw nya sa environment ng apartment ni Xylan. Neat naman at maayos. Maliit nga lang.

Naku, ito naman si X-Rae! Walang tigil sa pagtahol! Parang nung kasama ko si Brix dati. Namimili talaga ito ng kakaibiganin eh no?

"Awww...Ang cute naman ng aso na ito!" Hahawakan dapat ni Diana ang ulo ni X-Rae ng biglang binuka ang bibig nya na parang kakagatin si Diana. Buti nakaiwas agad ang kamay ni Diana.

"My God, bakit sya ganyan?"

"Pasensya na, namimili kasi itong si X-Rae.."

"Teka...You're staying here too?" Nakita kasi ni Diana ang mga bagaheng dala-dala ko nun.

"Yup." Chance na ito! Sasabihin kong boyfriend ko si Xylan!

Biglang sumingit si Xylan.

"Diana, si Denise muna magaasikaso sayo habang nagtratrabaho ako sa gabi." Ah. Okay, ako ang dakilang katulong ng bahay na ito. Ganun?

"Pero kaya ko-"

"Hayaan mo na. Bestfriend ko naman si Denise diba? At friends naman kayo kaya magkakasundo naman siguro kayo dito." Wow, balik ako sa dati kong posisyon ah! Bestfriend na lang ulit ako?

Medyo kumunot ang noo ni Diana nung narinig nya yun. Halatang ayaw nya na andito ako.

"Well, okay. So, saan ako matutulog?"

"Dito ka muna sa kwarto ko. Isa lang kama dito. Bale ako sa sofa at si Denise ay sa..."

"Lapag?!"

"Pwede rin. Di bale, may banig ako dito at-" Aba't papayag nga na sa lapag lang ako matutulog?

"No thanks. May tent akong dala dito. Sa labas ako matutulog."

"TENT?!" Oo, tent nga. Syempre, alangan naman magtabi kami ni Xylan. O kaya kami ni Diana ang magtabi?

"Kaya pala ang dami mong dala.."

"Sige, maiwan ko na kayo dyan. Aayusin ko pa yung tent ko sa labas."

Lumabas ako ng apartment ni Xylan ng padabog. Di naman siguro magrereklamo ang ibang nakatira dito kung maglagay ako ng tent diba?

Habang inaayos ko yung tent ko, hindi ako mapalagay. Naiinis talaga ako sa pagdating ni Diana. Sa totoo lang. Pero wala naman syang ginagawang below the belt kaya wala pa naman akong karapatan magwala.

"Aray!" Bwiset talaga! Kakaisip ko ng kung ano-ano, nasugatan tuloy ako nung pole nung tent. Nakakabadtrip naman!

Matapos ang isang oras, natapos ko din yung tent. Nilagay ko na yung unan ko at ibang gamit sa loob. Pumasok muna ako sa loob at humiga. Maya-maya, may parating. Si Xylan!

"Tulog na si Diana. Gusto mo kumain? Nagluto kasi ako ng noodles."

Sheesh. Di na nakapagtataka kung payat si Xylan. Puro noodles ang kinakain. Palibhasa, di marunong magluto. Kawawa naman.

Pagpasok namin sa loob, napansin nya yung sugat sa kamay ko.

"O? Napano yan?"

"Nasugatan ako kanina habang gumagawa ng tent. Wala ito. Maliit lang ito."

"Ano ka? Maliit ka dyan! Tara, gagamutin ko muna yan." Kumuha ng gamot si Xylan sa closet nya at nilagyan nya ang sugat ko.

"Aray!"

"Kita mo na, maliit pero masakit. Ano ka ba naman kasi, sana sa akin mo na lang pinagawa yan."

"Busy ka kay Diana diba? Ayoko ng istorbohin ka pa."

"Ayan ka nanaman Denise ha! Wag mo na kasi pagselosan yun.." Hinipan nya yung sugat ko.

"O, ayan. Pinagluto pa kita. Si Diana ba, pinagluto ko? Kumain ka na."

"Kasi, ako ang magluluto para kay Diana mamaya! Diba ganun yun? Masakit yung kamay ko. Subuan mo na lang ako."

"Ano?!"

"Hindi na lang ako kakain. Hayaan mo na lang ako mamatay sa gutom. Mas maganda yun."

Haha. Ayos ang drama ko. Hindi ako natiis ni Xylan. Kinuha nya yung tinidor at inumpisahan nya na akong subuan.

"O ayan na. Kumain ka na." Kinain ko yung binigay nya. Haha. Ang kyut naman ng ganito! Naalala ko, nung sinusubuan ko naman sya sa Japanese Restaurant dati.

"Xylan? Denise?" Patay. Nahuli na kami.

Biglang binitawan ni Xylan yung tinidor. "Sabi ko sayo Denise, kaw na lang magsubo sa sarili mo. Di naman masyadong malala yang sugat mo sa kamay!"

"May sugat si Denise? Sige, ako na lang magsusubo sayo. Xylan, diba may trabaho ka?"

"Oo nga pala. Hapon na. Sige, aalis na ako. Magpapadeliver na lang ako ng-"

"Hindi na kailangan! Ako ang magluluto!"

"Marunong ka?" Aba, sabay pa sila.

"Oo naman! Kaya wag kayo magalala! Kaw Xylan, magtrabaho ka na. Tapos ikaw Diana, magrelax ka lang dyan. Feel at home okay?"

Umoo naman sila. Si Xylan, umalis na. Si Diana, bumalik sa kwarto. Kaya sinumulan ko na ang pagluto. Naku, sa sarap ng luto ko, ewan ko na lang kung hindi nila malimutan ang mga pangalan nila. Naalala ko sila Kuya, sa sobrang sarap ng luto ko, ang dami nilang tinira. Tinitipid daw nila para kinabukasan. Kaso, napanis nga lang. Nakakapagtaka lang dahil hindi na nila ako pinagluto ulit.

Nilaga ang naisip kong lutuin. Nagsaing na din ako. Buti na lang, namalengke ako bago pumunta dito. Alam ko naman hindi ako magsusurvive ng noodles lang ang kinakain.

Makalipas ang ilang oras, natapos din ang niluluto ko at nagpahinga ako saglit. Maya-maya dumating na si Xylan. Ako sana ang magbubukas ng pintuan kaso inunahan ako ni Diana.

"Ako na! Maghain ka na lang!" Wow, ayos. Ako talaga ang dakilang alalay sa bahay na ito.

Nagdabog ako papasok ng kusina at hinanda na yung nilaga ko.

Umupo si Xylan at tumabi si Diana sa kanya. Naku, nagpipigil lang ako dahil may pinagsamahan kami ni Diana. Grrrrrr!

Dahil mukhang gutom na yung dalawa, agad nilang tinikman yung nilaga ko. Tapos, parang hindi maipinta yung mukha nila.

Dahil mukhang gutom na yung dalawa, agad nilang tinikman yung nilaga ko. Tapos, parang hindi maipinta yung mukha nila.

"Sinigang ito diba?" Huh? Sinigang ka dyan?!

"Nilaga yan! Ano ka ba?"

"Bakit maasim?"

Tinikman ko yung luto ko. Oo nga no! Ano bang nailagay ko dito?

"Denise, next time, ako na lang magluluto. Xylan likes pork and not beef..Diba Xylan?"

Ngumiti lang si Xylan. Naku, sige! Ikaw na magluto! Para may magawa ka naman dito!

Mabilis na kumain si Diana. Diet daw sya. Naku, halata naman sa mukha nya na hindi nya nagustuhan ang luto ko. Buti pa si Xylan, naubos nya lahat. Isang patunay lang na talagang nagustuhan nya ang luto ko.

Habang naghuhugas ako ng pinggan, narinig ko si Xylan at Diana na naguusap.

"Hindi ako makatulog..Samahan mo muna ako sa kwarto..Pwede?"

Aba, hindi ka makatulog? Gusto mo ng storybook? Hindi kita babasahan, ihahampas ko lang sa ulo mo ng deretso tulog ka na agad!

"Ha..Ah..Sige.." Aba, magaling. Hindi man lang ako tinatanong kung payag ako o hindi.

Pagkatapos maghugas ng pinggan, andun lang ako sa labas ng kwarto ni Xylan at palakad-lakad dun. Hindi ako mapakali. Ano kaya pwede kong gawin para maistorbo sila?

"Xylan..Remember what I told you? I came back to keep my promises.."

"Ha? Yun..Kalimutan mo na yun..Ikakasal ka na diba?"

"Anong kalimutan? Bakit, kinalimutan mo na ba yun? Kaya nga hindi ako pumayag na magpakasal kay Kelvin diba?"

"Diana.."

"Xylan...I..."

Naku, hindi na ako makakapayag pa!

Pumasok ako at...

"DIANA!"

"Denise?!" Napatingin silang pareho sa akin.

"Gusto mong gatas? Narinig ko kasing hindi ka makatulog. Eto, dinalhan kita."

"Aw..How nice of you Denise..But next time, try to knock first ha?"

Linapag ko sa mesa yung gatas. Haha. Ayos timing ko. Alam ko na motibo mo Diana. Pero hindi kita mapapayagang gawin ang gusto mo.

"Sige, lalabas na ako. Baka nakakaistorbo ako eh." Pagkatapos, inirapan ko si Xylan.

Lumabas na ako ng kwarto. Hindi ka makuha sa tingin ha Xylan? Bahala ka!

May natirang konti sa luto ko. Naisip kong ipakain ito kay X-Rae. Hindi pa kasi ito kumakain simula kanina.

Pumunta ako sa tent ko at dinala ko yung linuto kong nilaga.

LOKONG ASO ITO! Matapos amuyin, inapak-apakan lang yung luto ko! Aba, maswerte nga sya at binigyan ko pa sya nung nilaga ko!

"Nakakainis ka X-Rae! Parehong-pareho kayo ng amo mo! Magsama na kayo! Kainin mo yan!"

Tinalikuran lang ako ni X-Rae.

"Ah ganun? Sige, ibibigay na kita dun sa Diana na yun! Baka mas magustuhan mo luto nya! Gusto mo ba yun ha? ha?"

"Hoy! Ano ka ba? Kinakausap mo na ang aso ngayon?" Lumingon ako, aba sinundan ako ni Xylan.

"Yung aso mo kasi! Nagiinarte! Ayaw kainin luto ko! Sabihin mo nga yung totoo, masama ba ang lasa ng luto ko?"

Tumahimik saglit si Xylan. Huminga ng malalim at saka sumagot.

"Oo. Ang sama ng lasa. Hindi nakakapagtakang kahit si X-Rae, hindi makayanang kainin yan."

Ang sakit naman nya magsalita! Kung ganun pala, bakit nya pa kinain yun? Ang dami nya kayang nakain kanina!

"Bakit mo pa kinain kung masama pala yung lasa?"

Umupo si Xylan sa tabi ko.

"Syempre, luto mo yun."

"So ibig sabihin, pagnagluto kaming pareho ni Diana, mas gugustuhin mo yung luto ko?"

"Kahit papano, naappreciate ko ang effort mo sa pagluluto.Kaya kahit ikamatay ko pa ang pagkain nyan, kakainin ko parin kasi luto mo yun."

PAK!

Natouch ako na nainis. Sa sobrang sama ng luto ko, nakakamatay daw? Tama ba yun!

"Naalala mo yung sa seafood? Kahit may allergy ako sa seafood kinain ko pa rin kasi yun ang binigay mo sa akin."

Awww..Oo nga. Naalala ko yung kumain kami sa restaurant dati. Haha! Kaya kahit mas masarap magluto si Diana, yung akin parin pipiliin nya! Yehey!

"Pero pabayaan mo na na si Diana ang magluto ha? Okay lang?"

PAK!

-0-0-0-

Maganda ang gising ko. Ang sarap pala matulog sa tent. Haha. Ayos. May pasok na pala ngayon! Masosolo ko na si Xylan ngayon dahil magkasabay kami sa pagpasok!

"Good Morning!" Bati sa akin ni Diana pagpasok ko ng apartment.

"Good morning din!"

"Nagluto ako ng breakfast para sayo! Andun sa table. Si Xylan, umalis na. Sabi nya aantayin ka daw nya dahil sabay daw kayo papasok pero pinauna ko na sya kasi baka malate sya."

Grrrrr! Uminit nanaman ang ulo ko. Ano ba yan, pati pagpasok ni Xylan, pinapakialaman nya! Hindi tuloy kami magkasabay ngayon!

"By the way, agahan mo paguwi ha..May pupuntahan tayo.."

Umupo ako sa upuan at nagsimula ng kumain. Aba, masarap nga magluto si Diana!

"Saan?"

"Sa mall..Bibili tayong regalo para kay Xylan.."

"Anong okasyon?"

"It's his birthday on friday.."

Hay, anong klase ba akong girlfriend? Hindi ko alam na birthday ngayon ng boyfriend ko. Hmmm..Ano kayang magandang regalo?

"SIge, aagahan ko ang paguwi. Okay?" Lumapit ako sa refrigerator para kumuha ng juice ng may nakita akong note na nakapost sa may refrigerator. Kukunin ko dapat ito kaso nawala ang atensyon ko dahil sa sinabi ni Diana.

"Alam mo, may isang bagay na gustong gusto si Xylan! Gusto mo malaman?"

"For sure, yun na yung bibilhin mo..Ano ba yun?" Binuksan ko yung ref at kumuha ako ng isang zesto sa kahon.

"Hindi, iba ang balak kong bilhin kay Xylan..Hmmm..Isa syang rare kind of canvas..Mahirap hanapin..Kaya pinapaubaya ko na sayo ang pagbili nun."

Talaga? Naku, kahit gaano pa ka-rare yan, basta para kay Xylan, mahahanap ko yan! Haha! Wala kang tyaga!

"So ano? Basta, agahan mo na lang mamaya ha?"

"Okay!" Naligo na ako at nagbihis. Excited na ako bumili ng regalo para kay Xylan mamaya! Paglabas ko, may nakita akong lalake na nakamanman sa apartment ni Xylan. Hmmm..Sino kaya yun? Nung nakita nya akong nakatingin sa kanya, dali-dali syang umalis. Pero sinundan ko sya. Habang nakatago sa likod ng poste, narinig ko syang may kausap sa cellphone.

"Boss, nalaman ko na kung nasaan si Diana. Kaso, mukhang mahirap pasukin ang bahay nila. Aantayin ko na lang siguro na lumabas sya.."

Naku, sinasabi ko na nga ba! Mga tauhan ito ni Kelvin! Paano na si Diana?

PAK!

Naghighkick ako at tumalsik yung lalake at pati na rin ang hawak nyang cellphone.

"Kung may masama kang balak kay Diana, wag mo ng ituloy. Patahimikin nyo na sya."

"Ikaw yung kasama ni Diana sa apartment na yun diba? Sino ka?"

"Wag mo ng alamin!" Inapakan ko yung cellphone nya.

-0-0-0-

Bugbog sarado lang naman sa akin yung lalakeng yun. Tinakot ko sya at sinabi nyang hindi nya na daw gagalawin si Diana. Pero kinakabahan parin ako.

Pagpasok ko sa gate ng school, nakita ko si Brix,Alfred,Jojo at Mikee na nakaabang.

"O? Asan si Xylan?"

"Yun din sana ang gusto namin itanong sayo.."

"Hala, hindi sya papasok? Sabi ni Di-" Naku, mas maganda na huwag ko muna sabihin sa kanila na bumalik na si Diana.

"Kasi ano..Nauna sya sa akin pumasok...Ewan ko ba dun...Wala talaga sya?"

"Oo, wala talaga.." Umiling silang lahat.

"Birthday nya kasi ngayon.." Ano? Akala ko ba Friday birthday nya?

PAK! Binatukan ni Brix si Mikee.

"Ano ka ba! Sa Friday! 29! Ano ka ba naman?"

"Diba 26?"

"Ano ba naman kayo! Nalilito kayo sa 26 at 29!"

"Eh ano ba talaga? Alam mo ba?"

"Di rin ako sure eh!"

PAK! Binatukan ni Mikee at Brix si Jojo.

"Gaganyan-ganyan ka! Di mo rin pala alam!"

Pero sabi ni Diana, sa friday. 29. Syempre, kilalang-kilala nya na si Xylan kaya hindi pwedeng hindi sya magkamali sa birthday ni Xylan diba? Anyway, lagot yang Xylan na yan sa akin pag-uwi nya. Dahil sa pagcucutting nya!

"Tama si Brix. 29 nga birthday nya."

"O, girlfriend na nagsabi ha!"

Napakamot si Mikee sa ulo nya. "Hmmm..Alam ko talaga ngayon yun..."

"Pero kung ngayon yun, malamang pumasok sya at ililibre nya tayo! Diba mga tol?"

"Oo nga naman!"

Nagpapirma lang kami ngayon ng clearance. Tapos na ang exams at pati na rin ang regular classes.
Marami pang kulang sila Brix sa clearance nila. Buti ako, kumpleto na kaya't hindi ko na kailangan bumalik sa school bukas.

"Sige, aalis na ako! Kailangan ko umuwi ng maaga! Ibibili ko ng regalo si Xylan!" Kumaway ako kila Brix.

"Sige! Ayos yan!" Kumaway sila pabalik.

Nagmadali ako bumalik sa apartment. Kinakabahan kasi ako para kay Diana. Mabuti naman, pagdating ko, okay sya at nakabihis na.

"Ano? Alis na tayo?"

"Teka, magbibihis muna ako.." Binaba ko yung bag sa sofa.

"Okay na yan! Tara na!"

Naalala ko yung lalake kanina. Baka marami pang tauhan si Kelvin sa paligid. Ayoko sabihin ito kay Diana dahil baka matakot lang sya. Buti at may naisip ako!

Sinuot ko kay Diana yung blue na cap ko at yung black na shades ko.

"Para saan ito?"

"Disguise yan..Malay mo..May makakilala sayo at baka dalhin ka pa nila kay Kelvin diba?"

"Wow..Great idea..Thanks ha..So, tara na!"

Nagtaxi na kami papunta sa pinakamalapit na mall. Si Diana naman yung nagbayad kaya okay lang. Pagdating dun, naalala ko yung canvas na tinutukoy nya kanina.

"Anong klaseng canvas ba yung sinasabi mo kanina?"

"Hmmm..It's really a rare kind of canvas..Coz it's made of...leaves.."

"DAHON?!" Napasigaw tuloy ako.

"Yup..."

"Maghiwalay muna tayo!"

"Ano? Okay ka lang! Baka mawala ka dito! Baka makidnap ka! Baka.."

"You worry too much..Nakadisguise ako diba? Dito tayo sa harap ng store na ito magkikita. Okay ba? Para di maubos oras natin. Magkaiba kasi tayo ng bibilhin.."


"Ah..Sige..Basta, magingat ka ha? Ano ba kasi bibilhin mo para kay Xylan?"

"Secret!" Kumindat sya sa akin at umalis na palayo. Hay nako, kailangan ko na maghanap ng CANVAS NA GAWA SA DAHON!

Mabait naman talaga si Diana. Naalala ko dati nung sya yung facilitator namin sa retreat, maganda naman trato nya sa akin. Dala lang siguro ng selos kaya ako naiinis sa kanya. Bait nya nga dahil sinabi nya sa akin yung gusto ni Xylan na regalo sa birthday nya. Kaysa sya na yung bibili, pinaubaya nya na sa akin ang pagbili nun. Mabait talaga sya kaya hindi nakakapagtakang nahulog ang loob ni Xylan sa kany dati. Hay, kawawa nga lang sya dahil boyfriend ko na si Xylan ngayon.

Nagsimula na ako maghanap. Malaki namang mall ito kaya panigurado may mahahanap ako. Nagsimula ako sa mga store ng art materials. Wala daw silang ganun. Yung iba nga, pinagtatawanan pa ako tuwing tinatanong ko yun. Tama nga si Diana. Napakarare ng ganung klaseng canvas.

Matapos ang ilang oras na paghahanap, wala parin akong napala. Napatingin ako sa orasan ko. Aba, magaalas nuebe na! Kaya pala kumokonti na yung mga tao! Asan na kaya si Diana?

"Miss, magsasara na yung mall. Kailangan nyo na po umalis."

Napatayo ako sa kinauupuan ko. Hindi pa ako pwedeng umuwi!

"Ha? Saglit lang! Naghahanap ako ng canvas na gawa dahon!"

"Miss, alas nuebe na. Closing time na namin. Kami pagagalitan nito."

"Saglit na lang talaga! Kailangan kong mahanap yun!"

Nainis na yung guard sa akin.

"Ang kulit mo naman! Wala naman ganun! Baliw ka ba? Lumabas ka na dito!"

"Maghahanap ba ako kung wala?"

May lumapit sa aming lalake mula dun sa magsasarado ng Art Gallery.

"Ano bang problema dito?"

"Pinapalabas ko na po sya dahil magsasara na yung mall kaso ayaw nya. Naghahanap pa daw sya ng canvas na gawa sa dahon!"

"Ah! Yun ba!" Sabi nung lalake sa Art Gallery. Sinabi ko na nga ba, meron nun! Ayaw pa maniwala ng lokong guard na ito!

"Baka ang sinasabi mo, yung canvas na gawa sa fiber ng Cannabis. Tama ba?"

O, gawa sa dahon ng Cannabis yun?

"Opo! Yun nga ata po!"

"Hahaha! Alam mo bang 125 years ago pa yun? Hindi na yun ginagamit ngayon. Bakit ka ba naghahanap nun? Marami namang canvas na gawa sa mas magandang klase ng materyales. Bakit yun pa ang hinahanap mo?"

125 years ago? Baliw talaga yang Xylan na yan! Maghahanap lang ng canvas, yun pang canvas nung panahon ng amerikano ang hinahanap! Lokong ito!

"Ganun po ba...Pasensya na...Sige, aalis na po ako!" Tumakbo na ako palabas ng mall. Kanina pa pala ako mukhang tanga dito na naghahanap ng canvas na gawa sa dahon!

Naalala ko bigla si Diana. Nasaan na kaya sya? Naalala ko yung mga lalake na nagmamanman sa amin kanina! Naku, kailangan ko bumalik agad sa bahay!

Nagtaxi na ako pabalik sa apartment. Pagdating ko, walang tao. Tanging si X-Rae na bumabatok-batok. Gutom na siguro.

"Naku, mamaya na kita pakakainin! Nawawala si Diana!"

Tuloy parin ang pagtahol ni X-Rae. Hinila nya yung jumper ko at pumunta patungong kusina. Parang may gusto syang ipakita sa akin.

"Ano ba yun X-Rae?"

Lumapit sa refrigerator si X-Rae. May pilit syang inaabot sa ref. Kinakalmot-kalmot nya yung pintuan ng ref. SInabi ko na nga ba, gutom lang itong asong ito. Sige na nga, pakakainin na kita. Naglabas ako mula sa shelf ng dogfood na binili ko nung isang araw. Nilagay ko sa lalagyan nya at hinayaan na syang kumain. Pero hindi nya man lang ginalaw yung binigay ko. Tuloy pa din ang pagkalmot nya sa ref.

"Ano ba talagang problema mo X-Rae?"

Napatingin ako sa bandang taas ng ref. Nakita ko yung papel na nakadikit sa magnet na babasahin ko dapat kanina. Ito kaya yung tinutukoy ni X-Rae?

Binasa ko yung nasa papel. Aba, galing kay Xylan.














"Meet me at the park at 9:00 pm. Today's a very special day."

Nagmadali akong pumunta sa park. Medyo madilim na nga at konti ang tao. Ngayon, malinaw na sa akin ang lahat! Ngayon ang birthday ni Xylan at aalis dapat kami. Dahil hindi ako nagising ng maaga, nilagyan nya na lang ng message yung refrigerator. Kaso naunahan ako ni Diana sa pagbasa nito kaya pinaghanap nya ako ng isang bagay na hindi naman nageexist para sya na lang ang pumunta sa park!

Pagdating ko dun konti na lang ang tao. Wala sila sa may fountain. Pumunta rin ako sa playground pero wala sila. Nagtanong-tanong na din ako pero walang nakakita sa kanila sa park. Asan kaya sila?

"Tulong! Tulong!"

Boses ni Diana yun ah!

SInundan ko yung narinig kong ingay at sa bandang madilim na parte ng park nakita ko na may kalaban si Xylan na dalawang lalake. Mukhang eto yung mga tauhan ni Kelvin! Sinasabi ko na nga ba! Hindi titigil ang mga humahabol kay Diana!

"Ibigay mo na kasi sya sa amin para hindi ka masaktan!" Sabi nung lalake.

"Kung ayaw nyang sumama sa inyo, wag nyo syang pilitin!"

Yinakap ng mahigpit ni Xylan si Diana at hinampas sya ng kahoy nung dalawang lalake. Ayaw nya talagang ibigay si Diana kahit anong mangyari. Nakabagsak na sila pareho sa lupa pero hindi parin binitawan ni Xylan si Diana.

"Tama na! Tama na!" Napasigaw ako. Bugbog na bugbog na kasi si Xylan.

"At sino ka naman?"

"Ako lang naman ang lumigpit sa isa nyong kasamahan!"

"Ano? Sya ba yun? Tara! Umalis na tayo!"

"May araw ka din sa amiN!" Nagtakbuhan an agad yung dalawang lalake. Mga duwag!

Lumapit agad ako kay Xylan. Saka nya lang binitawan si Diana. Duguan ang kanyang mukha at marami syang pasa.

Nakatayo lang si DIana at nakatulala. Halatang nangongonsiyensya sya sa nangyari.

"Xylan? Ok ka lang?"

"Bakit hindi ka dumating? Hinintay kita..At sa halip, si Diana ang dumating.."

Nainis ako. Tama nga ang hinala ko.

Tumayo ako at hinarap si Diana.

"I'm so-"

PAK!

Sinampal ko ng malakas si Diana.

"Alam mo, okay lang sa akin yung panlolokong ginawa mo! Kahit na yung paglalandi mo kay Xylan! Alam mo kung ano ang hindi ko matanggap?"

Hinawakan ni Diana ang pisngi nya. NAsaktan sya sa sampal ko.

"Ang masaktan si Xylan dahil sa kapabayaan mo! Hindi ba't sinabi ko na sayo na magingat ka at baka hinahanap ka ng tauhan ni Kelvin! O ano tuloy ang nangyari ngayon ha?"

"De-Denise...Di-Diana.."

Napalingon kaming pareho ni DIana. Nawalan ng malay si Xylan!

-0-0-0-

Dinala namin sya sa ospital. Wala akong alam kung ano ang nangyari kay Xylan at kung bakit sya nagkaganun. Si Diana kasi ang kausap ng doktor. Marahil dala na rin ito ng sobrang pambubugbog sa kanya nung mga lalakeng yun. Nakakapagtaka lang dahil hindi ganun ang pagkakakilala ko kay Xylan. Kahit na sobrang bugbog na sya, hindi sya nawawalan ng malay. Hindi ko na ito masyadong pinagtuunan ng pansin at binantayan ko na muna si Xylan.

Lumabas muna ako ng kwarto at nakasalubong ko si Diana na kakausap lang sa doktor.Panahon na para makapagusap kami ng maayos.

"Siguro panahon na para magkalinawan tayo diba?" Sabi ko kay Diana.

"Everything's clear to me Denise. Baka ikaw ang hindi naliliwanagan." Ako? Hindi naliliwanagan? Saan?

"Huh? Anong ibig mong sabihin?"

"I know everything Denise. Alam kong boyfriend mo si Xylan. Hindi ako manhid para hindi mapansin yun. I tried to act na hindi ko alam para magawa ko kung ano ang gusto ko." Alam nya na pala! Bakit nya pa nilalandi si Xylan?

"Kaso, hindi mo nagawa. Ako na ang mahal ni Xylan nga-"

"Mahal ko si Xylan Denise! Mahal na mahal ko sya!" Naiipon na ang mga luha sa mata ni Diana.

"Talaga? Bakit hindi mo sinabi yan nung nasa hotel tayo? Bakit sumama ka pa kay Kelvin sa ibang bansa?"

"Alam mo naman ang sitwasyon ko diba? Alam mo namang hindi ako makakatanggi sa parents ko! But I really loved Xylan!"

"Alam mo Diana, hindi sapat na mahalin mo lang ang isang tao. Kung mahal mo talaga sya, dapat pinaglaban mo sya! I'm sorry Diana, pero akin na si Xylan ngayon at hinding hindi ko sya ibibigay sayo! Ikaw na rin naman ang nagsabi sa akin dati diba? Hindi lang bilang bestfriend ang pagtingin sa akin ni Xylan?" Naalala ko kasi yung sinabi sa akin ni Diana dun sa bahay nila dati.

"Hindi pa nga malinaw sayo ang lahat Denise..."

"You remember Xyrene right? Yung kapatid ni Xylan?"

"Nasabi ko na ba sayo that you and Xyrene had a very close resemblance? Hindi lang sa ugali kung hindi pati sa itsura?"

"Indeed Xylan's feelings for you is not meant for a bestfriend..."











"It's because he sees you as his sister...."

Natulala ako sa sinabi nya. Nagflashback sa akin lahat ng nangyari dati..Yung tungkol sa kapatid ni Xylan. Ang pagpapasuot sa akin ni Xylan ng gown ng ate nya. Ang sketch ng ate nya sa sketchpad nya. Ngayon lang nagsisink in sa akin lahat.

"Alam ko na mahal mo si Xylan Denise. Pero habang maaga pa, hiwalayan mo na sya. Marami ka pang hindi nalalaman tungkol sa kanya. Makakaya mo ba, kung mawala na lang sya sayo bigla?"

Mawawala sya sa akin dahil aagawin mo ganun?

"Ako, alam kong kaya kong mawala sya sa akin. Pero in your case, baka mahirapan ka lang."

"Ano bang sinasabi mo? Hindi kita maintindihan?"

"Excuse me Miss Diana, can I talk to you for a second?" Lumapit ang isang doktor kay Diana.

"Sige, maiwan na muna kita Denise."

"Sige, ikukuha ko ng makakain si Xylan..." Bumababa ako papuntang cafeteria. Medyo hindi pa malinaw sa akin kung ano ang ibig nyang sabihin.

Medyo nahirapan ako sa paghanap nung cafeteria. Nasa groundfloor pala ito malapit sa chapel. Bumili ako ng instant noodles para sa kanya. Pagkatapos, umakyat na ako agad. Pagdating ko sa kwarto, medyo half opened yung pinto. Narininig kong kausap ni Xylan si Diana. May malay na pala siya. Hindi muna ako pumasok at pinakinggan ko ang pinaguusapan nila.

"Kung alam ko sanang hahantong ang lahat sa ganito, sana hindi na lang naging kami ni Denise..Alam kong mahihirapan sya pag nalaman nya ito"

"It's your choice..Do it for Denise..I know it's a very hard decision but atleast we should try..It's our last resort.."

Inaantay ko sumagot si Xylan pero tahimik parin sya.

"Let it be this way..I'll give you one month para makapagisip..For the meanwhile, lalayo muna ako para makapagisip ka..April 30 ang flight... Ikaw na ang bahala kung gusto mong sumama o hindi.."

Mas masakit ito kaysa nung una akong nireject ni Xylan.."Sana hindi na lang naging kami?" Siguro, ngayon nya lang narealize na kapatid lang ang pagtingin nya sa akin. Ang sakit talaga. Hindi ko na mapigilan pang tumulo ang luha sa aking mga mata. Hindi na ako pumasok pa ng kwarto at umalis na ako sa ospital. Umuulan ng malakas nun. Pero wala akong pakialam. Takbo lang ako ng takbo. Hindi ko alam kung saan ako patutungo.

"Denise!"

Napalingon ako, si Brix! Pababa sya ng jeep nun. Marahil, dadalawin nya si Xylan. Ayokong makita nya nanaman akong ganito kaya umiwas ako pero hinabol nya ako at hinawakan nya ang kamay ko.

"Denise! Ano bang problema? Andyan pala si Diana! Ano nangyari kay Xylan?" Pinayungan ako ni Brix.

"Wala..Ayos na sya. May malay na sya ngayon. Puntahan mo na sya."

"Teka, namamaga ang mata mo. Umiyak ka ba? Anong problema? Sabihin mo sa akin!"

"Brix..." Hindi ko na mapigilan pang umiyak. Sumandal ako kay Brix at para akong bata nun kung humagulgol sa pagiyak.

Binitawan ni Brix ang payong at niyakap nya ako. "Iniisip mo bang mahal nya parin si Diana?"

"Nangaling na sa kanya..Sabi nya, sana hindi na daw naging kami.." Nagulat si Brix. Hindi nya akalaing sasabihin ni Xylan yun.

"Sinabi nya yun? Baka nalilito lang sya..Pero mahal ka nun Denise.."

"Oo, nalito sya..Mahal nya lang ako dahil nakikita nya sa akin ang kapatid nya!"

"Denise..."

Hinatid ako ni Brix sa bahay namin. Bukas na lang daw nya dadalawin si Xylan. Nakapagisip-isip na ako ng maayos. Alam ko na kung ano ang dapat kong gawin. Ako si Denise Buendia. Matapang ako kaya't magagawa ko ito..

-0-0-0-

Kinabukasan, maaga akong nagising. Hindi mawala ang kaba sa dibdib ko. Namamaga pa nga ang mata ko. Alam na agad nila Kuya na may nangyari sa amin ni Xylan. Pero hindi ko sinabi kung anong dahilan. Sabi nga nila, pasalamat daw si Xylan at nakaratay sya ngayon sa ospital kung hindi, baka binugbog na nila ito.Hindi ako kumain dahil wala akong gana. Pagkaligo ko, nagbihis agad ako at sumakay na ako papuntang ospital.

Pagdating ko sa kwarto, tamang tama, nakita ko si Brix na kausap ni Xylan.

"Diba sinabi ko sayo na huwag mong sasaktan si Denise?!"

PAK!

Sinuntok ni Brix si Xylan. Bumagsak si Xylan sa kama nya. Nagulat kaming dalawa ni Diana.

"Brix! What are you doing?" Lumapit agad si Diana kay Xylan at tinulungan syang bumalik sa kama nya

Lumapit agad ako at pinigilan ko si Brix.

"Tama na! Ano ka ba?"

Walang ekspresyon sa mukha ni Xylan. Para nga syang hindi nasaktan.

"Wala kang kwenta Xylan! Wala kang isang salita! Denise doesnt deserve someone like you!"

"Tama na! Please lang! Brix and Diana, labas! Maguusap kami ni Xylan. Ngayon na!"

Tahimik na lumabas si Brix at Diana. Linipat ko ang tingin ko kay Xylan. Nakatingin lang sya sa malayo. Hindi sya makatingin sa akin. Wala parin emosyon ang kanyang mukha.

"Xylan.." Hindi nya parin magawang tumingin sa akin.

"Alam kong naguguluhan ka..Sa nararamdaman mo para sa akin at kay Diana.."

"Kung gusto mong sumama sa kanya sa ibang bansa, okay lang. Kung magiba ang isip mo, magkita tayo sa park ng April 30. Sabay tayo mageenroll nila Brix.."

"You have one month para magdecide.."

"So for the meantime..." Huminga ako ng malalim..







"I'm letting you go..."

Pagkatapos nun, lumabas na ako. Pinangako ko sa sarili ko na hindi ako iiyak. At yun nga, hindi ako umiyak. Dahan dahan akong lumabas ng kwarto. Nagbabasakali na pipigilan nya ako. Pero wala, wala syang ginawa.

-0-0-0-

Lumipas ang isang buwan. Ito na ang pinakahihintay kong araw. Hindi ako nawawalan ng pagasa. Naniniwala akong dadating sya. Nangako kami sa isa't isa. Nangako kami sa sketch na regalo nya sa akin. Na walang iwanan. Tanghali pa lang, nagbihis na agad ako at naligo at dumeretso na sa park.

Lumipas ang isang oras,

Nagtext sa akin si Mikee. Asan na daw ako. Kumain daw muna kami ng lunch bago magenroll. Wala pa daw si Xylan. Hindi pa pala nila alam ang tungkol sa pagalis ni Xylan. Nagreply ako, sinabi kong hindi ako makakasama sa lunch pero susunod ako sa enrollment dahil may ginagawa pa ako.

Lumipas ulit ang isang oras,

Wala parin sya. Nagtext na si Brix. Umpisa na daw ang enrollment. Mauubos na daw ang available slots sa section namin. Sinabi kong inaantay ko pa si Xylan kaya't mauna na sila.

Lumipas na ang maraming oras..

Hapon na. Nakita kong may dumaan na eroplano mula sa himpapawid. Sabay sa pagdaan ng eroplanong ito ay ang pagtulo ng luha ko. Hindi na sya dadating. Hindi na talaga.

Now I can say,

It's officially over.

After 2 years...

-0-0-0-

Wow! Bilis din ng panahon no? Akalain mong kolehiyala na ako! Architecture ang kinukha ko ngayon sa Central East University! Sabay nga kami ni Brix. Architecture din pala ang gusto nyang kunin. Si Mikee naman, kumukuha ng Culinary Arts sa International School Of Culinary Arts! Si Jojo at Alfred, Nursing ang kinukuha sa Philippine Doctor's College! Si Collin, naalala nyo pa ba? Schoolmate ko sya! Fine Arts in Painting naman ang course nya! Si Kuya Dave? Nagtratrabaho na abroad! Mamimiss ko nga yun! Sila Kuya Dex at Denver, graduating students na! Ayos diba?

Nagtataka kayo kung bakit ako masaya matapos ang lahat? Well,I've come to realize na nung magkasama pa kami ni Xylan, hindi pala ang makasama lang sya ang nagpapasaya sa akin. Kundi the fact na masaya sya, yun na mismo ang nagpapasaya sa akin ng todo. Akala ko, masaya sya sa akin kaya pinaglaban ko sya kay Diana, nagkamali ako. Si Diana pala ang talagang magpapasaya sa kanya. Kaya I decided to let him go..I don't have any grudges against Xylan. Ang importante lang sa akin, masaya na sya kung nasaan man sya ngayon.

Pero honestly, I haven't moved on. May parte pa ng puso ko na umaasa at naghihintay na babalik sya. Ewan ko, maybe he's the first and last guy that I will learn to love. Naawa nga ako kay Brix, pilit nyang pinupuno ang puwang na iniwan ni Xylan, pero no matter how he tries, tanging si Xylan lang ang makakapuno ng emptiness na yun.

Hindi na pala ako tulad ng dati. Iniwan ko na ang boyish image ko. Wala lang, naalala ko lang kasi ang nakaraan ko at ang kapatid ni Xylan. Nasasaktan lang ako lalo.

"Madeng! Madeng!"

Kahit hindi pa ako lumilingon, alam ko ng si Collin yun. Siya lang naman ang tumatawag sa akin ng ganun.

"ILANG BESES BA DAPAT-"

"Sabihin ni Denise na wag mo syang tatawagin sa ganung pangalan?" Si Brix! Hinila nya yung kwelyo ng polo ni Collin.

"Ah..So-sori..."

"Brix naman! Bitawan mo na sya!"

"Joke lang!" Binitawan ni Brix ang kwelyo ni Collin.

"Denise, samahan mo naman ako."

"Saan?"

"Required kami pumunta sa isang art gallery ngayon! Tapos, gagawa kami ng reaction paper tungkol dun! Wala akong kasama kaya samahan mo naman ako!"


"Bakit sya lang niyaya mo? Isama mo din ako! Kung saan nandun si Denise, dapat kasama ako!" Hirit naman ni Brix. Ito talaga oh.

"Sige, sumama ka na din!"

"Anong oras ba yun?"

"Ngayon na! Kaya nga nagmamadali ako!"

"Buti na lang 3 hours ang break namin. Sige, tara na!"

-0-0-0-

Malapit lang pala ang Art Gallery na yun. Pagpasok namin, nagkanya-kanya na muna kami.

"Denise, dun lang muna ako sa parteng yun ha?" Tumuro si Brix sa Abstract Art na gallery.

"Oo! Sige!" Pumunta ako dun sa gallery na puro charcoal at pencil lang ang ginamit sa pagpinta. Hindi ko akalain na puro sketch pala ng tao ang nandito!

Maya-maya habang tumtingin ng mga paintings, panay ang tinginan ng mga tao sa akin tapos magbubulungan sila.

"Hindi ba't sya yung babaeng yun?"

"Sya ba? Maganda naman yan masyado!"

"Tara, tignan natin ng malapitan!"

Teka, ano bang meron sa mukha ko?

"Excuse me Miss, ikaw ba yung nasa sketch na yun?" Tinuro nung estudyante yung painting sa dulong parte ng gallery. Lumapit agad ako at tinignan ko.

AKONG AKO ITO! Ako ito nung medyo boyish pa ang itsura ko! Ang ganda ng pagkakagawa! Teka, sino ba ang magskesketch sa akin?

"Kung gusto mo ng isang magandang sketch, kailangan ibigay mo ang buong puso mo sa paggawa nito. Kung hindi buo ang loob mo at marami kang pagaalinlangan, hindi mo ito matatapos at hindi maganda ang kalalabasan nito."

Naalala ko, nung sinabi nya ang mga salitang yun..

Nakatulala parin ako sa sketch. Hindi, hindi maaring siya ang gumawa nito!


"Maganda hindi ba? Hanga ako sa Artist na gumawa nyan! Alam mo bang sa dahon gawa ang canvas na yan! Naikwento kasi sa akin ng Artist na gumawa nyan na ang babaeng nasa painting na yan ay naghanap pa daw ng dahon na gawa sa canvas para sa birthday nya kahit hindi na nageexist ang ganung klaseng canvas ngayon! Kaya nainspire syang gumawa ng canvas na gawa sa dahon at dun ginuhit ang mukha ng babaeng pinakamamahal nya! Alam mo ba ang title ng Sketch na yan?" Yun yung isa sa mga sponsor ng Art Gallery!

"A-ano?"

"The Menace!"

Lumingon ako dun sa sponsor. Nagulat sya nung nakita nya ang mukha ko.

"Ka-kamukha mo yung nasa sketch!"

"Nasaan na ang artist na gumawa nito?" Tanong ko agad dun sa lalake.

"Ha? Hindi ko alam. Babae ang nagdala nyan sa akin. Dapat nga, hindi namin tatangapin dahil di pa naman professional artist ang gumawa nyan. Pero nung nakita namin ang sketch na yan, hindi namin akalain na isang amateur artist lang ang gumawa nyan."

Siguro, ang babaeng tinutukoy nya ay si Diana! Bakit si Diana ang nagdala at hindi si Xylan?

"Nasaan na yung babae? Nasaan?"

"Kaaalis lang nya. Kausap nya kasi yung isang sponsor. Bakit ba?"

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Tumakbo ako palabas ng art gallery.

"Denise! Saan ka pupunta?" Nakita ako ni Brix, tinawag nya ako pero hindi ko na sya napansin pa.

-0-0-0-

Paglabas ni Denise sa Art Gallery, nagkasalisi sila ni Diana.

-0-0-0-

Paglabas ko, hindi ko na alam kung saan ako pupunta. Nalilito ako. Bakit iskinetch ako ni Xylan? Bakit hindi si Diana, yung taong pinakamamahal nya? At bakit si Diana ang nagdala ng sketch na yun sa gallery na yun?

Umuwi na ako sa bahay, napagod ako sa kakatakbo. Wala naman akong pupuntahan. Pagdating ko, tahimik silang lahat. Nakakapagtaka nga. Hay, mapuntahan nga si X-Rae.

Pumunta ako sa kulungan nya, pero wala sya. Siguro, nasa kapitbahay nanaman yung asong yun!

"X-Rae! X-Rae!"

Aba, himala. Asan ang asong yun? Tuwing umuuwi ako, linulundag ako ng asong yun!

Kumuha ako ng dogfood sa shelf at nilagay sa bowl ni X-Rae.

"X-Rae! Kain na! Nasan ka na bang aso ka?"

Lumapit sa akin si Kuya Dexter. Seryoso ang mukha nya.

"I'm sorry Denise..."

"Sorry saan?"

Huminga ng malalim si Kuya.

"Kanina, nakatakas si X-Rae sa kulungan nya. Pagkatapos, nakita naming palakad-lakad sa daan. Hindi sinasadyang nasagasaan sya..."

"Ha? Ano..Teka..Nasaan na sya? Okay ba sya? Dinala nyo sya sa ospital?"

"Denise...."











"X-Rae's dead...."

Buong gabi ako di mapalagay. Hindi ko kinakausap ang mga tao sa bahay. Naiinis kasi ako, alam namang pinakaalagaan kong aso yun si X-Rae, tapos, pinabayaan nilang mamatay. Iniisip ko parin yung sketch sa Art Gallery. Sa sobrang kakaisip, napuyat ako at late na ako nagising.

tok, tok.

"Madeng! Gising na, may bisita ka!"

Nagising ako sa lakas ng sigaw ni Mama. Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto at bumamba patungong sala, nagulat na lang ako ng makita ko si Diana sa sala namin.

"Diana!"

"Denise!"

Bigla kong naalala yung sketch na nakita ko sa gallery kahapon.

"Sabihin mo nga sa Xylan na yan, na huwag ng iguhit pa ang mukha ko! Basta-basta nya na lang iske-sketch without my consent! Bakit hindi na lang ikaw ang isketch nya, tutal kayo naman ang magkasama ngayon!"

"Teka, Denise..Huminahon ka muna..May kailangan ka malaman..."

Umupo ako sa tabi ni Diana.

"I was very happy nung nakasama ko si Xylan sa states. I thought he was mine again...Yes, I was with him..But his heart stayed here...With you..." Ano daw yun? Di ko ata maintindihan ang sinasabi nya..

"Ha? Ano?"

"I was fooling myself all along..Nung umpisa pa lang, alam ko na na may pagtingin sayo si Xylan at pinaniwala ko ang sarili ko na kapatid ang pagtingin nya sayo..I guess it was the other way around.."

"So you mean, ako ang mahal ni Xylan? Bakit sayo sya sumama?"

Matagal na tumahimik si Diana. Maya-maya nagsalita na sya.

"3 reasons...Ayaw ipaalam sayo ni Xylan ito, pero may karapatan kang malaman ito.."

"Una, ang tito Roman nya, hinahanap sya at gagantihan sya dahil sa paghihiwalay nila ni Tita Xandra.."

"Pangalawa, Pinagbantaan ni Kelvin ang buhay nya kung hindi nya ako ibibigay sa kanila..Ayaw nyang madamay pa sa gulo namin.."

"Pangatlo...."

"May sakit sya...Hindi lang basta sakit..He has cancer..Namana nya sa mama nya.."

Noong mga oras na yun, biglang bumalik sa ala-ala ko ang sinabi sa akin ni Manang Flor dalawang taon ng nakakalipas..

"Alam mo, mabait yun si Lani. Nakakalungkot lang ang kanyang naging kapalaran..Sana hindi matulad ang anak nya sa mapait na sinapit nya.."

Ngayon lang nagiging malinaw sa akin ang lahat! Kaya pala namatay ito nung pinanganak nya si Xylan!

Hindi ko mapaliwanag ang naramdaman ko nung mga oras na yun. Hindi ko akalain na ang malakas na Xylan na nakilala ko ay may nakakamatay na sakit..

"Sinama ko sya sa states para ipagamot sya sa doktor na kilala ko.. Kaso nga lang, wala ng lunas ang sakit nya..Meron mga gamot na ibinigay para mapatagal pa ang buhay nya. Kaso nga lang, makalipas ang isang taon, sumuko na din sya..Hindi nya kinaya ang mga side effects ng gamot hanggang sa mapagdesisyunan namin na bumalik na dito sa Pilipinas.. Sabi nya, gusto nya daw dito mamatay.."

Nung mga oras na yun, wala akong ginusto kundi makita si Xylan. Bakit nya nilihim sa akin lahat ng ito?

"Asan na sya Diana! Asan na si Xylan?"

"Yun nga ang ipinunta ko dito Denise.."














"3 araw na syang nawawala.."